Tereny na lewym brzegu Wisły na terenie Mariensztatu i Powiśla szybko stały się miejscem, gdzie mieszkali biedniejsi mieszkańcy Warszawy, a także lokował się przemysł.

Do czasu powstania kolei i pojawienia się samochodów oraz dobrej jakości dróg transport rzeczny był jednym z najlepszych sposobów transportu towarów między portami morskimi a dalszą częścią kraju. Stąd też dość szybko lewy brzeg Wisły na swoim Śródmiejskim odcinku stał się miejscem przeładunku towarów.

Jak wyglądał brzeg rzeki świadczy choćby obraz Aleksandra Gierymskiego „Piaskarze” pokazujący brzeg Wisły w okolicach wylotu ulicy Karowej i Mostu Kierbiedzia. Na zachowanych zdjęciach widać liczne barki przycumowane do brzegu, jak również duży ruch na samej rzece. W okresie międzywojennym  pojawiły się plany modernizacji brzegów Wisły.

Rozpoczęto budowę portów Praskiego i Żerańskiego.
A na lewym brzegu Wisły zbudowano bulwar poniżej mostu Kierbedzia. Wojna na wiele lat przerwała te prace.

Do modernizacji lewego brzegu powrócono w latach 70. i 80. budując specyficzne betonowe schody od terenu ujęcia wody Filtrów na Cyplu Czerniakowskim do terenów klubu „Spójnia”.

Jednak w latach 70. Wisła opustoszała.
Promocja transportu samochodowego spowodowała niemal całkowitą likwidację żeglugi śródlądowej na Wiśle. Wraz z wycofaniem statków parowych skończyła się też żegluga pasażerska. Pozostały tylko rejsy turystyczne prowadzone statkami motorowymi.

Dopiero w ostatnich latach miasto wykazało zainteresowanie rejsami po Wiśle, w wyniku czego rejsy turystyczne są prowadzone pod hasłem tramwaju wodnego.

Pierwsze połączenie promowe pojawiło się już blisko dziesięć lat temu i pozwala przepłynąć  Wisłę między Tarchominem i Łomiankami.
Kolejne w ostatnich latach połączyły przystań przy Zamku Królewskim z praskim brzegiem na wysokości ZOO, oraz nabrzeże przy Pomniku Sapera z Saską Kępą na wysokości ulicy Krynicznej.

Zbudowanie schodów i regulacja lewego brzegu nie zachęciła mieszkańców Warszawy do tłumnego odwiedzania brzegów Wisły. Zbudowana wraz z Trasą Łazienkowską Wisłostrada dość skutecznie odgrodziła Wisłę od lewobrzeżnej części miasta.

Dopiero w ostatnich latach temat powrócił.
Pierwszym krokiem była budowa tunelu, którym poprowadzono Wisłostradę na odcinku od mostu Średnicowego do ulicy Karowej.
Mieszkańcy otrzymali w ten sposób miejsce z dogodnym dostępem do rzeki. Kolejny krok zachęcający do przyjścia nad Wisłę, to budowa Centrum Nauki Kopernik tuż nad samą rzeką. Jakie będą dalsze działania okaże się w przyszłości. Na razie pojawiają się różne plany, które trudno powiedzieć czy zostaną zrealizowane.

Zupełnie inaczej toczyła się historia prawego brzegu Wisły.
Praski brzeg nie był wykorzystywany przez żeglugę. Dopiero w okresie międzywojennym rozpoczęto budowę Portu Praskiego wykorzystując ujście kanałów będących śladem dawnego biegu Wisły do budowy portu rzecznego.
Poza tym był to piaszczysty brzeg, który w XIX wieku zaczął powoli zamieniać się w nadrzeczne plaże z miejscem do odpoczynku dla mieszkańców Warszawy.

Pojawiły się też kluby wodniaków mające swoje siedziby na obu brzegach Wisły.

W latach 60. XX wieku zbudowano nad Wisłą kompleks basenów przy Wale Miedzeszyńskim.
Plaże na prawym brzegu istniały również w okresie powojennym.

Niestety wzrastające zanieczyszczenie Wisły spowodowało wprowadzenie w latach 70. zakazu kąpieli w Wiśle. Co z kolei zniechęciło mieszkańców Warszawy do odwiedzin nadwiślańskich plaż.

W latach 80. plaże zaczęły coraz bardziej zarastać co było też skutkiem  zaniedbań w gospodarowaniu rzeką.

W ten sposób przez ostatnich 30 lat, pojawił się niemal w centrum Warszawy dziki las łęgowy typowy dla obszarów zalewowych rzek na nizinach w Europie. Teren ten stał się również miejscem do życia dla wielu dzikich zwierząt, a szczególnie ptaków. Część z nich to gatunki podlegające ochronie.

Kiedy pojawiła się idea przywrócenia Wisły Warszawie pojawił się również problem jak zagospodarować zdziczały praski brzeg.

Wycięcie drzew spotkało się ze sprzeciwem organizacji zajmujących się ochroną przyrody.

Zresztą warszawski odcinek Wisły znalazł się w unijnym programie „Natura 2000” chroniącym miejsca cenne dla przyrody. Na ochronę tych terenów przeznaczone są pieniądze z funduszu „Life +”. W końcu udało się znaleźć rozwiązanie. Drzewa typowe dla terenów łęgowych mają pozostać, pozostałe wraz z krzakami są obecnie usuwane. Zdecydowano się też na budowę  ścieżki przez teren zalewowy od Mostu gen. Grota do Trasy Łazienkowskiej. Niemal gotowy jest odcinek od Portu Praskiego do Mostu Poniatowskiego. Dalej na południe ścieżka jest jeszcze budowana, ale do wykonania zostały prace wykończeniowe. Rozpoczęto też budowę odcinka na północ od Portu Praskiego.

Chętni do zwiedzania mogą dostać się na ukończony odcinek ścieżki schodami przy moście nad kanałem łączącym Port Praski z Wisła.

Kolejne miejsca to okolice Mostu Świętokrzyskiego, zjazd nad Wisłę z Wału Miedzeszyńskiego koło Mostu Poniatowskiego, oraz podobny zjazd w pobliżu przejścia podziemnego pod Wałem Miedzeszyńskim na wysokości ulicy Zakopiańskiej. Odcinek na Saskiej Kępie posiada dwa alternatywne przebiegi. Jeden poprowadzony bezpośrednio plażą, a drugi bliżej Wału Miedzeszyńskiego pomiędzy drzewami.

Ścieżka posiada naturalną nawierzchnię. Zamiast betonowych krawężników zdecydowano się zbudować jej brzegi z faszyny. Planowane jest też ustawienie tablic poglądowych i ambon pozwalających na obserwacje ptaków. Będzie to, więc ścieżka edukacyjno-przyrodnicza. O tyle cenna, że znajdująca się w samym sercu europejskiej stolicy.

Więcej można zobaczyć na zdjęciach, a najlepiej chyba na własne oczy.
Już niedługo można będzie dopłynąć promami z okolic Zamku Królewskiego, lub Portu Czerniakowskiego.

Schody z Wybrzeża Szczecińskiego,
koło Portu Praskiego.

Widok od strony schodów

na kanał łączący Port Praski z Wisłą

Ścieżka na odcinku pomiędzy Portem Praskim,
a Mostem Świętokrzyskim.

Widok ze ścieżki na lewy brzeg Wisły,
po środku Centrum Nauki Kopernik.

Widok z betonowej ostrogi na praskim brzegu Wisły
na osiedle "Panieńska" z lat 1964-67.

Lewy brzeg Wisły
pomiędzy gmachem Biblioteki UW i ulicy Karowej.

Ścieżka koło Mostu Świętokrzyskiego

Ścieżka na odcinku pomiędzy Mostem Świętokrzyskim i mostem kolejowym.

Dzika przyroda nad Wisła
w tle most kolejowy Linii Średnicowej.

Woda pod przęsłem Mostu Poniatowskiego
skrywa resztki dawnej konstrukcji mostu.

Widok na ścieżkę
po południowej stronie Mostu Poniatowskiego.

Widok na ścieżkę w kierunku południowym
do Trasy Łazienkowskiej.

Kosz na odpadki
przy ścieżce na wysokości Saskiej Kępy.

Odcinek ścieżki
poprowadzony przez plażę na wysokości Saskiej Kępy.

Alternatywny przebieg ścieżki
pomiędzy drzewami na brzegu Saskiej Kępy

Widok na ścieżkę w okolicy dojścia do niej
strony Wału Miedzeszyńskiego i Zakopiańskiej.

Zobacz też ten link