Dom Spotkań z Historią, Stowarzyszenie Wolnego Słowa  i Ośrodek KARTA zapraszają na prezentację książki Śpiący rycerze. Szeregowi działacze warszawskiego podziemia wydawniczego lat osiemdziesiątych. Książka powstała w oparciu o wyniki badań socjologicznych przeprowadzonych wśród osób, które w stanie wojennym zajmowały się kolportażem wydawnictw niezależnych. Zadaje trudne pytanie o to, dlaczego ludzie, którzy wiele poświęcili w walce o demokratyczne ideały, utracili po roku 1989 społeczną charyzmę i energię do dalszego działania.

Spotkanie odbędzie się we wtorek, 30 stycznia o godzinie 18 w Domu Spotkań z Historią przy Karowej 20 w Warszawie.

Udział wezmą: prof. Andrzej Friszke,  prof. Jacek Kurczewski oraz autorzy książki: Adam Mielczarek, prof. Paweł Swianiewicz i Jan Strękowski.

WSTĘP WOLNY

Profesor Andrzej Friszke o Śpiących rycerzach: « Ruch „Solidarności", a potem solidarnościowego podziemia, nie miał sobie równych wśród opozycyjnych ruchów w Europie Wschodniej. Pytanie o to, jaką kontynuację znalazł on w okresie przechodzenia Polski do nowego, demokratycznego ładu, jest zagadnieniem niesłychanie ciekawym. Wartościowym wydaje się, że autor projektu „Śpiący Rycerze" nie jest historykiem lecz socjologiem. Stawia on nieco inne pytania niż zadawałby historyk. Przedmiotem jego zainteresowania nie jest konkretna jednostka czy organizacja, lecz aktor zbiorowy, którego sposób myślenia stara się odtworzyć i zrozumieć. » 

Śpiący rycerze to książka o dawnych działaczach solidarnościowego podziemia. Autorzy patrzą na „Solidarność" nie tylko jako na fakt historyczny, ale przede wszystkim jako na fenomen społeczny. Podkreślają demokratyczne dziedzictwo tego ruchu oraz postawy obywatelskie i wartości jakie ze sobą niósł. Pokazują, jak to się stało, że nie udało się ich przechować i wykorzystać w budowie nowej demokracji. Bardziej więc niż o podziemiu jest to książka o Trzeciej Rzeczpospolitej.
Z jednej strony pokazuje ona społeczne mechanizmy, które spowodowały, że ruch „Solidarności" po ośmiu latach stanu wojennego nie mógł być już tym samym ruchem, co w roku 1980. Z drugiej zaś to, w jakim stopniu przyjęta po okrągłym stole koncepcja przemian utrudniała nawiązywanie do wcześniejszej tradycji.
Autorzy starają się zarazem, na ile to możliwe, opisać i udokumentować społeczny wymiar zjawiska, jakim było solidarnościowe podziemie. Dzięki przeprowadzonym badaniom ankietowym po raz pierwszy dowiadujemy się, ilu Polaków czytało podziemną prasę i jaki był społeczny skład jej czytelników. Mamy też możliwość zastanowienia się kim byli ludzie, którzy uczestniczyli w konspiracji, oraz jakie były ich motywacje i sposób rozumienia własnej społecznej roli.
Książka Śpiący rycerze wyróżnia się też metodą opisu rzeczywistości. Historia nie jest pisana na podstawie oficjalnych dokumentów czy policyjnych donosów – nie znajdziemy w niej dat ani nazwisk. W całości opiera się na relacjach anonimowych uczestników tamtych zdarzeń i pozwala przyjrzeć się współczesnej Polsce z perspektywy dawnych działaczy solidarnościowej konspiracji.

Więcej informacji: www.spiacy-rycerze.sws.org.pl