Victoria Szpunberg
(Argentyna, ur. w 1973 r.) mieszka w Katalonii od 1977 roku. Studiowała Dramaturgię i Reżyserię w Instytucie Teatralnym w Barcelonie. Uczestniczyła i współpracowała w programie Residence International w Royal Court Theatre w Londynie (2000), a także w seminariach prowadzonych przez Michela Azama, Philisa Naggy, Juana Mayorgę, Martina Crimp i Rafaela Spregelburd.
Podczas swej kariery dramaturgicznej, napisała i wystawiła sztukę „Pomiędzy tu i tam (tyle, ile trwa spacer)”, za którą zdobyła nagrodę pocieszenia Premio María Teresa León (1998), (RESAD w Madrycie 2000, Here Festival w Nowym Jorku 2002). Wystawiła także „L´Aparador” (Sala Tallers, Kataloński Teatr Narodowy, projekt T-6 2003), „Esthetic Paradise” (Sala Beckett, Grecja 2004), oraz sztukę „Maszyna do mówienia” (montaż, które wyreżyserowała również w Sali Becketta 2007 i Sali PIM w Mediolanie 2008).
Stworzyła wiele projektów multidyscyplinarnych; „1,2,3 niebo” (Sitges, 2000), solo taneczne „Dokąd idziesz, Manuelita?” (L´Espai, 2002), “Miniatura” (Teatre Sant Domènec, Girona, 2006), i “El meu avi no va anar a Cuba”, (Festival Grec de Barcelona, 2008). Pracowała również dla Sergi Belbela i Rafaela Spregelburd.
Victoria Szpunberg, poza sceną teatralną, jest także autorką opowiadań dźwiękowych i scenariuszy radiowych (ICatFM i COMRàdio).
Obecnie wykłada dramaturgię w Sali Becketta w Barcelonie i w Auli UAB. Współpracuje przy programie „Cabaret Electric” w ICAT FM. Zdobyła stypendium “Iberoescena”, aby napisać swój nowy tekst.
„MASZYNA DO MÓWIENIA”
To sztuka teatralna o trzech bohaterach, i samotności jaką przeżywa pan Bruno, czterdziestopięcioletni mężczyzna, którego jedyną towarzyszką jest maszyna do mówienia. Właściciel maszyny jest z niej niezadowolony i zaopatruje się w nowy nabytek: psa, która sprawia przyjemność. W tej tragikomedii, pomiędzy fikcją, a futurystycznym dramatem, poddane są analizie relacje takie jak władza, miłość, dominacja i pożądanie, tematy uniwersalne i ponadczasowe.
Czytają:
Opieka reżyserska: