Stołeczne Centrum Edukacji Kulturalnej im.  Komisji Edukacji Narodowej, Galeria Abakus zaprasza na nową wystawę C. PIUS CIAPAŁO „Rondeau”- RONDO; moje koła i elipsy cz. II

Wernisaż 15 listopada 2007, czwartek godz. 18.00

Wystawa potrwa do 5 stycznia 2008 r.

O złożoności prostoty cyklu obrazów „Rondo”, cz. II.

RONDEAU - Rondo, moje ronda strukturalne.

Tworząc nowe formy malarskie, określam ich niezwykłe, ukryte w nich samych ich struktury wewnętrzne. Inne, niż inni tu i gdzie indziej, świadom jednostkowego bytu każdej osobowości, nieszczęśliwej nie tylko z powodu dualizmu naszego gatunku, ale i życia poza rajem przecie. Arkadia nie istnieje...  Ilekroć spojrzę na pępek załamuję się tą sztafetą życia na statku kosmicznym „Ziemia” i koi mnie zaraz świadomość, że świat, który istnieje takim, jakim jest, jest światem moim własnym, osobistym, bardzo prywatnym i indywidualnie tylko moim, a ja sam jestem jego centrum, gdyż wszystko obraca się wokół mnie i istnieć będzie bytem subiektywnym, dopóki ja istnieję, rozmyślam, buntuję się i, spolegliwy, wzruszam.

Upadają obumarłe drzewa, zardzewiałe auta rozsypują się w piach poczerwieniały nieco, zaorane cmentarze wystrzeliwują w górę drapaczami chmur, dobrodziejstwa okrutnych wojen nie dziesiątkują już generacji całych, a opanowane epidemie drzemią poza widnokręgiem i wszystko kręci się, dopóki ja to ogarniam, widzę, oceniam i wartościuję. Obiektywne istnienie istnieje we mnie subiektywnie, a niesubiektywne istnieje bytem zgoła innym i kompletnie nierozpoznanym, w nieznanej bliżej przestrzeni i poza czasem mknie i wiruje. Nieokiełznanej rozpaczy noworodka; bólu jego nagłego bytu wyrazić werbalnie nikt językiem mowy nie zdoła. Globalny człowiek skacze na dyskotece, lub w hip - hopie wiruje na głowie chcąc radością ruchu, w pocie, oddalić świadomość, nawet jej przebłyski, gasząc hedonistyczne pragnienia łapczywie i byle jak, aby głośno zagłuszyć świadomość, zdrowy rozsądek i ludzkie swoje sumienie. Maluję więc „Rondo”, dbając o technologię, naładowany wiedzą i umiejętnościami opisuję bez słów to wszystko, co dziki potrafił był wytańczyć w pląsie wokół ogniska - symbolu życia i śmierci sprawcy zarazem. Wokoło;  „Rondo”, moje odręczne koła i elipsy.

   Pozostawiając swobodę odbioru i interpretacji wykonanych obrazów „Rondo” - cz. II wyznam, że próbowałem tu zająć się optyczną równowagą oraz jej brakiem w iluzorycznym ruchu obrotowym - symetrycznym jednostajnym oraz zachwianym, dynamicznym, gdy rozmyślnie środek koła lub elipsy dowolnie przemieszczałem operując emocjonalnie zestawieniami kolorystycznymi składowych struktury.

                                                                                                                          Autor

Czesław Pius Ciapało ( ur. 1942 r. ). Po ukończeniu Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych we Wrocławiu w latach 1963 - 64 studiował na Wydziale Konserwacji Zabytków oraz na Wydziale Artystyczno - Dydaktycznym Uniwersytetu im. M. Kopernika w Toruniu, a następnie malarstwo w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie w pracowniach Eugeniusza Arcta, później Aleksandra Kobzdeja.W 1969 roku uzyskał dyplom z wyróżnieniem. Po ukończeniu studiów brał udział w ponad stu ogólnopolskich wystawach zbiorowych, w festiwalach malarstwa polskiego, biennale, triennale oraz wystawach zagranicznych ( w tym reprezentujących polskie malarstwo współczesne poza granicami ). Ponadto prezentował swe prace na ponad 40 premierowych wystawach indywidualnych w kraju i za granicą. Otrzymywał nagrody i wyróżnienia. Będąc członkiem ZPAP pełnił ważne funkcje we władzach Okręgu Warszawskiego. W latach 70. animował i prowadził „Pokaz Jednego Dzieła” w Domu Artysty Plastyka w Warszawie, a następnie Galerię Akademicką w Siedlcach. Pomiędzy 1969 a 1974 r. działał w grupie „Ciapało - Małkowski - Masznicz”. Był współanimatorem artystycznego  ruchu „O poprawę”. W pierwszym okresie twórczości ( 1969 - 1974 ) Pius Ciapało tworzył obrazy pod wpływem nowej figuracji. Powstał cykl zatytułowany „Formy Nieprawdopodobne i Nieprawdopodobnie Podobne” z przedstawieniami zbliżonych w kadrze fragmentów ciała i towarzyszącymi im na drugim planie sylwetowo traktowanymi postaciami ujętymi w ruchu. Artysta, akcentując kobiecy seksualizm, zamieniał te wizerunki w archaizowane symbole erotyzmu. W drugim okresie twórczości ( 1974 - 1988 ) powstawały obrazy o monumentalnych rozmiarach, które artysta nazywał „symfoniami” - utworami strukturalnymi. Symfonia „Pory Roku” namalowana w 1974 r. ma blisko120 metrów kwadratowych powierzchni i złożona jest z 48 obrazów. Następnie powstawały: „Koncert na lewą rękę”, „Oratorium Kosmiczne”, symfonia niekomercyjna Nr 3 „Zielona”, „Studium - struktura barwy a system dźwięków”, rozległy cykl obrazów trójkątnych zwany „Kaprysami” ( „Capriccio” ), „Rzecz czarna” ( 1981 ), „Pasaż”, Symfonia trzynastu błękitnych „Feralna”, „Wariacje” na temat symfonii niekomercyjnej Nr 3 „Zielonej”, parawany symfoniczne „koncertujące” oraz symfonia „Kryształkowa”. Ich tematem, jak to określa autor, jest pożądanie ( wystawie w Zachęcie towarzyszył katalog prac tego okresu ). Trzeci okres twórczości Piusa Ciapało rozpoczyna się w 1988 roku. Artystę fascynuje nowoczesna architektura wielkich amerykańskich aglomeracji. W roku akademickim 1988 - 89 przebywał jako visiting professor na stażu naukowym w Eastern Illinois University w Charleston ( USA ). W tym czasie zapoczątkowana zostaje symfonia „Architektoniczna”, którą artysta kontynuuje po powrocie do kraju. Składa sie ona z prac głównie wielkoformatowych, wykonanych na płótnach napiętych na niezwykle skomplikowanych 5. i 8. - kątnych blejtramach, malowanych tradycyjnie oraz pointylistycznie i z wykorzystaniem drippingu celem uzyskania iluzji 3D. Jednocześnie nadal prowadzi badania nad możliwościami ekspresyjnymi płaszczyzny w malarstwie oraz stara się traktować kolorystykę swych prac na sposób muzyczny. W 1995 zostaje zaproszony do Izraela z grupą studentów
z Akademii Podlaskiej w Siedlcach ( Koło Naukowe „Trendy Sztuki” ). Będąc tam studiował przekazy biblijne, historię starożytnych kultur Mezopotamii i Babilonu, obserwował i analizował aktualne wydarzenia i stamtąd zaczerpnął inspirację do kolejnej realizacji z serii „Architektonicznych” zatytułowanej „Wieża Babel”. Po okresie obrazów „Architektonicznych”, który zamyka”zbombardowanie” nowojorskich WTC (2001r.), nastąpił zwrot ku malarstwu strukturalnemu. Powstaje cykl obrazów komponowanych na płótnach i płytach laminowanych o kształtach kół i elips.

 Stare Miasto, ul. Jezuicka 4. tel. 831 – 53 – 93; fax. 831 – 33 – 35

www.scek.pl; e-mail: info@scek.pl; sekretariat@scek.pl