STANISŁAW FIJAŁKOWSKI
ZUPEŁNIE NOWA AUTOSTRADA

Wernisaż wystawy odbędzie się w piątek 10 października o godzinie 19.00
w Galerii Art NEW media, ul. Krakowskie Przedmieście 41 w Warszawie

Wystawę będzie można oglądać od 11 października do 3 listopada 2008 roku, od poniedziałku do piątku, od 11 do 19, w soboty od 11 do 15

Zupełnie nowa autostrada to pokaz najnowszych prac Fijałkowskiego będących swego rodzaju syntezą problemów pojawiających się w dyscyplinach, uprawianych przez artystę – rysunku, grafice, malarstwie [...] Warto tu przypomnieć, że Fijałkowski dosyć długo „przygotowywał się” do sformułowania własnego zakresu problematyki i własnego stylu obrazowania. Że poprzedziło go przyswajanie sobie lekcji abstrakcji i surrealizmu, a przede wszystkim nauk Strzemińskiego, którego był gorliwym uczniem. Że wielkie znaczenie dla jego dojrzewania artystycznego miały pisma Kandińskiego i teorie Junga. Fijałkowski nie ukrywa znaczenia tego artystycznego i filozoficznego podglebia, czerpie z niego obficie i wyciąga wnioski ważne dla wykreowania swego oryginalnego universum. Twarde, abstrakcyjne formy pozbawia doktrynalnej jednoznaczności przez odkształcanie i zmiękczanie ortodoksyjnej geometrii, nie umniejszając jednak ich siły i wyrazistości. Kreska, odgrywająca w pracach artysty ogromną rolę, często stanowiąca główny budulec grafiki czy rysunku, traci sztywność, staje się elastyczna, podatna na ruch, zdecydowana i równocześnie uległa. Elementy figuratywne – człowiek, droga, przedmiot – uogólnione w płaskie sylwety, równoważne ze wszystkimi pozostałymi komponentami dzieła –  przypominają o jedności świata. Symbole, znaki lub ich napomknienia stają się formami, budującymi raczej symboliczne sytuacje niż jednoznaczne przesłanie. Nic nie jest ostateczne, wszystko może ulec metamorfozie, otwarte na nowe możliwości skomponowania, mimo, że każda praca jest spełniona do końca. Jednak Fijałkowski sprawdza otwierające się drogi (stąd zapewne cykle) zwracając szczególną uwagę na specyfikę warsztatu, pilnie słuchając narzędzi i tworzywa.
Wydaje się, iż w miarę upływu czasu rośnie jego uszanowanie dla warsztatu najpierw opanowanego po mistrzowsku w rysunku i grafice i podporządkowanego wizji artysty, później traktowanego jako partner w tworzeniu, co ujawniają najnowsze obrazy. To, co artysta wcześniej wydobywał z materii rysunkowej, malarskiej i graficznej jak gdyby oddzielnie, teraz zdaje się gromadzić razem na płótnie, poddając weryfikacji  i reinterpretacji. Nie tylko dlatego, że sięga po motywy i tematy ze swoich uprzednich prac, malując na przykład „zupełnie nowe autostrady” w polemice ze swoim sławnym cyklem, ale dlatego, jak mówi, „żeby wykorzystać ich elementy do stworzenia zupełnie nowej sytuacji”. I tak właśnie czyni sumując doświadczenia różnych dyscyplin.

Wiesława Wierzchowska

Stanisław Fijałkowski - urodził się 4 listopada 1922 roku w Zdołbunowie na Wołyniu. W latach 1946-1951 studiował w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi. Był uczniem Władysława Strzemińskiego i Stefana Wegnera, dyplom uzyskał w pracowni Ludwika Tyrowicza. W latach 1947-1993 pracował w macierzystej uczelni, gdzie w 1983 objął stanowisko profesora.  Wykłada gościnnie za granicą:
w Mons (1978, 1982), w Marburgu (1990) oraz w Giessen (1989/90). Reprezentował Polskę na Biennale w Sao Paulo (1969) i na Biennale w Wenecji (1972). W roku 1977 wyróżniono go Nagrodą Krytyki Artystycznej im. Cypriana Kamila Norwida, a w 1990 uhonorowany został Nagrodą im. Jana Cybisa. Uzyskał też wiele innych nagród krajowych i międzynarodowych, m.in. na Biennale Grafiki w Krakowie (1968 i 1970), na wystawie Bianco e Nero w Lugano (1972), na Biennale Grafiki w Lublanie (1977), na Międzynarodowym Festiwalu Malarstwa w Cagnes-sur-Mer. Jest członkiem Międzynarodowego Stowarzyszenia Drzeworytników XYLON. W latach 1974-1979 był wiceprezesem Polskiego Komitetu AIAP (Association Internationale des Arts Plastiques). Należy do Europejskiej Akademii Nauk i Sztuk w Salzburgu oraz do Belgijskiej Królewskiej Akademii Nauki, Literatury i Sztuk Pięknych z siedzibą w Brukseli. Przetłumaczył dwie książki Wassila Kandinsky’ego: ”Punkt i linia a płaszczyzna” i „O duchowości w sztuce”. Mieszka i pracuje w Łodzi.