Po „20/30” i „Saskiej Kępie w obiektywie”, przyszedł czas na przedsięwzięcie znacznie bardziej wymagające.
Teza to rzecz przydatna u startu twórczych poszukiwań. Autorzy wystawy założyli, że dokumentując przedstawicieli dwóch pokoleń, odpowiedzą sobie na kilka istotnych pytań. Jako bohaterów wybrali ludzi, których młodość przypadła i przypada na dwie różne epoki - pokolenie okresu Powstania '44 i okupacji oraz współczesnych młodych. Czy podobnie postrzegają podstawowe wartości? Co oznaczało bycie młodym w czasie okupacji, a co oznacza dziś, kiedy pozornie nie ma o co walczyć? Twórcom zależało na porównaniu codzienności okupacyjnej, z codziennością współczesną. Czy dzisiejsze życie w poszanowaniu tych samych wartości, co kiedyś, ma sens? Jeśli tak, które z nich są najważniejsze?
Może nie do końca się do tego przyznając, autorzy od początku próbowali postawić znak równości pomiędzy swoimi młodszymi i starszymi bohaterami.
Dlaczego?
Po części pewnie, by usprawiedliwić swój styl życia, górnolotnie – potwierdzić sens funkcjonowania młodych pokoleń, pozbyć się piekącej zazdrości o wagę tamtych istnień. Zbliżający się jednak nieuchronnie moment zamknięcia wielomiesięcznych poszukiwań zmusił do, obnażającego powstały materiał, podsumowania. Refleksja pojawiła się natychmiast. Znak równości nie ma racji bytu.
W dniu zamknięcia projektu, autorzy jednogłośnie zgodzili się na zmianę tytułu wystawy i albumu. 17 października w warszawskim BUW-ie zobaczymy więc, wielopoziomowy, wieloznaczny i skłaniający do przemyśleń, projekt pod nazwą „Dwa pokolenia - jedno spojrzenie?”. Ze znakiem zapytania na końcu.
Dwanaścioro dokumentalistów przez wiele miesięcy robiło zdjęcia i prowadziło długie rozmowy z kombatantami, powstańcami, ludźmi, których młode lata przypadły na czas okupacji oraz z ich dziećmi i wnukami. To życiorysy i wspomnienia wyjątkowo różne. Starsi z bagażem wielkiej historii i wielkich wspomnień oraz młodsi ze swoją codziennością i małymi wojenkami. Na znaczy – gorszymi, mniej ważnymi, czy infantylnymi. Po prostu innymi. Tak jak inna jest moda, inny mamy smak, inaczej się kochamy i inaczej umierają nasi przyjaciele.
Warto jednak czytając ich wypowiedzi i oglądając ich zdjęcia, zastanowić się, czy punktów wspólnych naprawdę nie da się tu odnaleźć.
Wernisaż wystawy
Twórcy projektu „Dwa pokolenia – jedno spojrzenie?”:
Projekt został dofinansowany przez Muzeum Historii Polski w ramach programu „Patriotyzm jutra”.
Partnerzy projektu: