W programie:

• Suita na fortepian i orkiestrę "Żądze" Janusza Bieleckiego
• V Symfonia e-moll op. 64 Piotra Czajkowskiego
  

Wystąpią:

• Michał Nesterowicz dyrygent
• Ireneusz Boczek aranżacje/fortepian
• Orkiestra Akademii Beethovenowskiej

Bilety:

• Dla Pracowników i Studentów PW zaproszenia do odbioru w sekretariacie Gm. Gł. Pokój 112
• Dla pozostałych osób bilety do nabycia w m.in. w kasie biletowej Sali Kongresowej PKiN, Plac Defilad 1, bileteriach: Pod Rotundą; C.H.-R. Promenada, ul. Ostrobramska 75c; C.H. Targówek, ul. Głębocka 15; Galeria Mokotów, ul. Wołoska 12, Salonach EMPIK

Twórczość Piotra Czajkowskiego (1840-1893) wywarła silny wpływ na rozwój muzyki rosyjskiej, łącząc osiągnięcia muzyki europejskiej z pierwiastkami muzyki narodowej. Czajkowski uprawiał przede wszystkim formy muzyki symfonicznej i operowej. Twórczość symfoniczna jest przykładem połączenia romantycznych założeń programowych z klasyczną jasnością formy. Programy symfonii Czajkowskiego mają charakter filozoficzny, natomiast fantazje orkiestrowe oraz uwertury reprezentują ty programowości ilustracyjnej.

V Symfonia e-moll op. 64 powstała w 1888 roku. Dominujący w utworze motyw losu występuje nie tylko w ogniwach skrajnych, ale we wszystkich częściach utworu. Pojawia się w introdukcji części pierwszej. Z motywem losu spokrewniony jest pierwszy temat; zaś śpiewny, synkopowany temat drugi wykazuje wpływy walca. Przeobrażenia tematów obecne w ekspozycji powodują tworzenie się wyraźnych grup tematycznych, zestawianych na sposób segmentowy. Śpiewna część druga zbudowana jest w oparciu o dwa szerokie tematy, które po wprowadzeniu rozwijają się z wariacyjno – figuracyjnym akompaniamentem.

Temat drugi dzięki specyficznej fakturze, kolorystyce i sposobie kształtowania wpisuje się w ten krąg tematów, które w uwerturach Czajkowskiego nazywane są tematami miłości. Liryczna myśl muzyczna staje się podstawą dla środkowego członu części drugiej. Wprowadzenie przed kodą dramatycznego motywu losu z części pierwszej przynosi kontrast wyrazowy i w czytelny sposób spaja ogniwa cyklu symfonicznego. Spokojny i płynny, klasyczny w budowie walc z części trzeciej przynosi uspokojenie i odpoczynek. Jednak i tutaj w końcowym fragmencie powraca temat losu. Przetworzony, staje się on podstawą rozwoju finału. Zabieg ten, w połączeniu z pojawieniem się drugiego tematu tanecznego powoduje, iż idea losu przestaje jawić się jako ponura i nieuchronna, staje się natomiast pełna radości i majestatyczna.

Finał stanowi swego rodzaju apoteozę; cechuje go przejrzysta, choć gęsta faktura, logiczny przebieg dramaturgiczny i uroczysty charakter.

Janusz Bielecki zadebiutował w sierpniu 2007 roku albumem fortepianowym „Rozterka”, gdzie wystąpił w roli autora kompozycji, aranżacji oraz wykonawcy. Jako że tworzone utwory zyskały uwagę uznanych artystów, podjął decyzję o połączeniu pasji z profesjonalną działalnością.

W maju 2008 roku podjął współpracę z pianistą Ireneuszem Boczkiem, a jej efektem była wydana w lipcu ubiegłego roku płyta „Żądze”. Na płycie znalazło się dziesięć kompozycji w aranżacji na fortepian i kwintet smyczkowy.

Następnie droga artystyczna Janusza Bieleckiego przecięła się z drogą kolejnych młodych artystów – Orkiestry Akademii Beethovenowskiej oraz Michała Nesterowicza. Szybko zapadła wspólna decyzja o zaprezentowaniu utworów Janusza Bieleckiego w wersji orkiestrowej.

Tak powstała Suita na fortepian i orkiestrę „Żądze”, której premiera miała miejsce 20.11.2008 r. w Filharmonii Krakowskiej. Orkiestra Akademii Beethovenowskiej - najmłodsza w kraju profesjonalna orkiestra symfoniczna. Tworzą ją pasjonaci - najwybitniejsi studenci i absolwenci europejskich wyższych szkół muzycznych.

Zespół rozpoczął działalność w 2003 roku, po sukcesach na 53 festiwalu Jünger Künstler Bayreuth. W 2005 roku, za sprawą Elżbiety Pendereckiej, Orkiestra Akademii Beethovenowskiej, zadebiutowała podczas IX Wielkanocnego Festiwalu Ludwiga van Beethovena w Warszawie, gromadząc wyśmienite recenzje oraz otrzymując wiele zaproszeń do udziału w prestiżowych festiwalach w kraju i za granicą.

Artystyczną i organizacyjną pieczę nad zespołem pełni od samego początku koncertmistrz Marcin Klejdysz, absolwent Akademii Muzycznej w Krakowie, wychowanek Roberta Kabary.

Akademia Beethovenowska pracuje pod dyrekcją wybitnych dyrygentów oraz współpracuje z solistami młodego pokolenia. Od marca 2008 orkiestra nawiązała współpracę z Michałem Dworzyńskim, który na zaproszenie zespołu przyjął funkcję pierwszego dyrygenta OAB. Michał Nesterowicz - Dyrektor Artystyczny Narodowej Orkiestry Symfonicznej w Chile - Orquesta Sinfonica de Chile. W 2004 r. jako niespełna trzydziestolatek objął stanowisko Dyrektora Artystycznego Polskiej Filharmonii Bałtyckiej w Gdańsku, stając się tym samym najmłodszym dyrektorem filharmonii w kraju.

Laureat licznych międzynarodowych i krajowych konkursów dyrygenckich, m.in.: zwycięzca prestiżowego IX Międzynarodowego Konkursu Dyrygenckiego Orkiestry Cadaques Concurso Internacional de Direccion de la Orquesta de Cadaques w Hiszpanii (VI 2008), finalista VI Międzynarodowego Konkursu Dyrygenckiego im. Grzegorza Fitelberga w Katowicach (1999), zdobywca nagrody Narodowej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia dla Najlepszego Polskiego Dyrygenta (1999), zdobywca II miejsce na Ogólnopolskim Konkursie Młodych Dyrygentów w Białymstoku (1997) oraz tytułu Najlepszego Dyrygenta Konkursu, przyznanego przez Orkiestrę Filharmonii Białostockiej. W 2006 uznany “Dyrygentem Roku" w Santiago de Chile. W 2005 r. uhonorowany nagrodą Gazety Wyborczej "Sztorm Roku - Artysta Roku 2005". W plebiscycie tej samej gazety w 2001 roku wybrany do "Klasycznej Piątki XXI Wieku". W roku 2000 nominowany do nagrody "Paszport Polityki". Stypendysta fundacji kultury "Crescendum est Polonia".

Od ukończenia studiów koncertuje regularnie w Europie, Ameryce Południowej i USA. Ireneusz Boczek - pianista urodzony w 1982 roku. Absolwent Państwowego Liceum Muzycznego im. F. Chopina w Krakowie. W czerwcu 2006 roku ukończył z wynikiem celującym Akademię Muzyczną w Krakowie, gdzie studiował pod kierunkiem ad. Stefana Wojtasa. Obecnie kontynuuje studia w klasie prof. Katarzyny Popowej – Zydroń. Laureat konkursów krajowych i międzynarodowych.

Z bardziej istotnych osiągnięć wymienić należy V miejsce w Ogólnopolskim Konkursie na Stypendia Artystyczne Towarzystwa im. F. Chopina w Warszawie oraz I miejsce (ex aequo) w XXXIII Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym Palma d’Oro w Finale Ligure (Włochy 2006).

Doskonalił swoje umiejętności na kursach mistrzowskich, podczas których pracował pod kierunkiem takich pedagogów jak Vera Gornostaeva (Rosja) i Arie Vardi (Izrael). Był stypendystą Fundacji „ Daj Szansę” oraz Lions Club Berlin- Grűnewald .Występował m. in. w Niemczech, Włoszech, na Węgrzech i w Japonii.