Tym samym, można dziś powiedzieć, że to Warszawie zawdzięczamy biało-czerwone barwy naszej narodowej flagi.

Jaki jest ich początek i jaką mają symbolikę i znaczenie? Nasze barwy narodowe zostały ustanowione w sposób formalny, a kolory i ich kolejność na fladze mają swoje istotne znaczenie i pochodzenie.

W czasie trwania Powstania Listopadowego, w dniu 7 lutego 1831 roku, Sejm Królestwa Polskiego uchwalił specjalną ustawę normującą polskie barwy narodowe:

„Izba senatorska i poselska po wysłuchaniu wniosków komisji sejmowych, zważywszy potrzebę nadania jednolitej oznaki, pod która winni łączyć się Polacy, postanowiły i stanowią:

• Artykuł 1.
  Kokardę narodową stanowić będą kolory herbu Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego. To jest kolor biały i czerwony.
• Artykuł 2.
  Wszyscy Polacy a mianowicie wojsko polskie te kolory nosić mają w miejsce, gdzie takowe oznaki dotąd noszonymi były.”

Ta ustawa jako pierwsza normowała kwestię polskich barw narodowych i w zgodzie z prawidłami heraldyki odwoływała się do tradycji Rzeczypospolitej Obojga Narodów.

Biel pochodzi od bieli Orła, będącego godłem Polski i bieli Pogoni, rycerza galopującego na koniu, będącego godłem Litwy. Oba te godła znajdują się na czerwonych tłach tarcz herbowych. Na fladze biel jest u góry, ponieważ w naszej heraldyce ważniejszy jest kolor godła niż tła.

Ten herb, gdzie na czterodzielnej czerwonej tarczy przemiennie znajdowały się te dwa godła,  był herbem Polski przez ponad 500 lat. Nasze barwy narodowe symbolizują pierwszy w Europie związek państw, którego podstawy były takie same lub bardzo podobne jak Unii Europejskiej.

Dzień Flagi został ustanowiony przez Sejm RP w 2004 roku, z inicjatywy Stowarzyszenia Rodu Rodziewiczów. DZIEŃ FLAGI – to dzień 2 MAJA, ponieważ jest to również Światowy Dzień Polonii, a wiec jest to nawiązanie do intencji zawartej w preambule Ustawy z dnia 7 lutego 1831 roku. Podczas uchwalania Dnia Flagi w 2004 roku, nie powiodła się próba przywrócenia Chorągwi Rzeczypospolitej.