Kolejny raz mieszkańcy stolicy będą mieli okazję wspólnie zaśpiewać powstańcze utwory, takie jak „Sanitariuszka Małgorzatka” czy „Pałacyk Michla”.

 

 

 

 

Zgromadzonym 1 sierpnia o 20:30 na placu Piłsudskiego w Warszawie pomagać będą Weronika Grozdew-Kołacińska i towarzyszący jej muzycy oraz Zespół Andrzeja Borzyma. W tym roku wspomagać ich będzie również Sinfonia Speranza p/b Macieja Tarnowskiego.

 

W czasie oczekiwania na wspólne muzykowanie, o godzinie 20:00, zaśpiewa Chór Chor Artos Im. Władysława Skoraczewskiego pod dyr. Danuty Chmurskiej.

Odbywająca się po raz piąty akcja muzyczna „Warszawiacy śpiewają (nie)ZAKAZANE PIOSENKI” to spotkanie, podczas którego Muzeum Powstania Warszawskiego zaprasza mieszkańców stolicy do wspólnego śpiewania piosenek z okresu Powstania Warszawskiego. Spotkania te – pełne prostoty, spontaniczności i świeżości stały się już tradycją. Tak, jak co roku wspólne śpiewanie ułatwią specjalnie na tę okazję wydane śpiewniki oraz teksty wyświetlane na telebimach. Spotkanie zamknie pokaz filmu przedstawiającego wspomnienia Powstańców o piosenkach śpiewanych w trakcie Powstania.

 

Odbywająca się po raz piąty akcja muzyczna „Warszawiacy śpiewają (nie)ZAKAZANE PIOSENKI” to spotkanie, podczas którego Muzeum Powstania Warszawskiego zaprasza mieszkańców stolicy do wspólnego śpiewania piosenek z okresu Powstania Warszawskiego. Spotkania te – pełne prostoty, spontaniczności i świeżości stały się już tradycją. Tak, jak co roku wspólne śpiewanie ułatwią specjalnie na tę okazję wydane śpiewniki oraz teksty wyświetlane na telebimach. Spotkanie zamknie pokaz filmu przedstawiającego wspomnienia Powstańców o piosenkach śpiewanych w trakcie Powstania.

 

Zainteresowanie piosenkami z dawnych lat oraz szeroko rozumianym „repertuarem warszawskim” wśród mieszkańców stolicy jest bardzo duże. Świadczy o tym wysoka frekwencja podczas poprzednich czterech akcji muzycznych „Warszawiacy śpiewają (nie)ZAKAZANE PIOSENKI”, czy innych takich, jak „Szemrana Warszawa” i „Piosenki (nie)zdjęte z afisza” oraz liczba sprzedanych egzemplarzy „Mojego śpiewnika powstańczego”.

 

Na kulturalnej mapie Warszawy brakuje interesujących propozycji, które skierowane byłyby do różnych pokoleń. Akcja muzyczna Muzeum wypełnia tę lukę stanowiąc atrakcyjną propozycję dla całej rodziny. Wspólne muzykowanie zachęca również uczestników do pogłębienia swojej wiedzy o „walczącej Warszawie”.

 

Poprzez ten projekt Muzeum pragnie przyczynić się do współtworzenia tożsamości „Warszawiaka”, szczególnie młodych osób, dla których stolica wciąż pozostaje miastem obcym, niezrozumiałym, tymczasowym. Jest to próba stworzenia przestrzeni integracji pokoleń, które z pewnością borykają się z podobnymi problemami, i które, mimo pewnych różnic kulturowych, łączy pasja śpiewania oraz zainteresowanie Warszawą.