Bitwa ta była jednym z największych starć Powstania Listopadowego. Oddziały powstańcze pod wodzą gen. Józefa Chłopickiego przez cały dzień odpierały natarcie armii feldmarszałka Iwana Dybicza.

W walkach zginęło ponad 7 000 żołnierzy polskich i ponad 9 000 rosyjskich.

Bitwa zmusiła Rosjan do cofnięcia wojsk i opóźniła szturm na Warszawę.

W zamierzeniu dowodzącego rosyjską ofensywą na Warszawę feldmarszałka Iwana Dybicza, który dysponował 60 000 żołnierzy i 212 armatami, miała to być bitwa walna, rozstrzygająca o losach niedawno rozpoczętej wojny polsko-rosyjskiej.

Siły polskie (40 000 żołnierzy i 90 dział) dowodzone nominalnie przez Michała Radziwiłła, a faktycznie przez gen. Józefa Chłopickiego, zajmowały pozycje obronne po obu stronach szosy brzeskiej, na przedpolu Pragi, z lewym skrzydłem opartym o Olszynkę Grochowską.

Miała ona kluczowe znaczenie dla całego ugrupowania i dlatego stała się terenem szczególnie zaciętych walk, w czasie których przechodziła z rąk do rąk.

Ostatecznie jednak Polacy, mimo całkowitego chaosu w dowodzeniu, jaki nastąpił po zranieniu Chłopickiego, zdołali ją utrzymać do zmroku, kiedy to nastąpił odwrót na lewy brzeg Wisły.

Rozstrzygnięcia bitwy nie przyniosły także przeprowadzone wcześniej 2 silne szarże rosyjskiej kawalerii. Dybicz nie podjął natarcia na umocnienia Pragi i wycofał się , tracąc tym samym inicjatywę.

Straty rosyjskie wyniosły ponad 11 tys. zabitych i rannych. Polacy stracili ok. 8 tys. ludzi i 3 działa.

(Źródło: Tomasz Gąsowski, Jerzy Ronikier, Zdzisław Zblewski, Bitwy polskie. Leksykon, Kraków, Wy-dawnictwo Znak 1999, s. 49 (za http://www.poloniamilitaris.pl/))

Dziś w Parku Skaryszewskim odbyła się inscenizacja Bitwy.

Relacje fotograficzne
opublikowane na grupie dyskusyjnej pl.regionalne.warszawa:

• Piotr Biegała
• Marek Stelmasik
• Marcin Jaskólski
• Mirek