więcej informacji o GA Koncentrat www.koncentrat.com

NAWROTNIK

KONCENTRAT

Reżyseria i choreografia:
Anka Jankowska, Rafał Dziemidok

Wykonanie:
Magdalena Jędra


Przestrzeń:
Ewa Garniec

Video:
Tomek Gogol

Muzyka:
DJ NOBIS

premiera:
28 grudnia 2007

kolejne pokazy
29 i 30 grudnia

Miejsce:
Studio Berlin, ul. Inżynierska 3/12

Podróżnik i zwiedzacz rur. Badacz. Nawrotnik. Backer. Packer.

Nawrotniki mieszkają w przestrzeniach różnych, pod warunkiem, że jest to przestrzeń skomplikowana. Ich szczególne wyczulenie i wielość wymiarowa powoduje, że nie są w stanie funkcjonować w miejscach pojedynczo złożonych.  Miejsca wielokrotnie złożone w ich języku oznaczają, że wymiary danego miejsca są wielorakie i w dowolny sposób odczuwalne. Dlatego zamieszkują z przyjemnością takie przestrzenie, jak dworce kolejowe, kuchnie restauracyjne, szpitale.

Nawrotniki nie są stadne. Żyją zazwyczaj pojedynczo i nie zdają sobie sprawy z istnienia swojego gatunku. Ten aspekt ich egzystencji jest szczególnie widoczny przy spotkaniu dwóch, lub więcej przedstawicieli gatunku. Nie odbijają się w materii. Jedynie w przestrzeni. Co nie oznacza, że nie dbają o swój wygląd – bezustannie odzwierciedlają się i sprawdzają. Przemieszczają się z miejsca na miejsce, zastygają analizując odzwierciedlanie. Ruszają dalej. Poszukują. Im bardzie wielokrotnie złożona przestrzeń, tym nawrotnik intensywniej w niej przebywa.

Dla Nawrotnika nie istnieje początek ani koniec jego podróży. Właściwie trudno nawet nazwać jego działanie podróżą. To nie nomadyczny instynkt porusza go z miejsca na miejsce. To jego istnienie. I jego próżność.

W swojej pracy twórczej wielokrotnie dotykaliśmy tematu „istnień nieistniejących”. Stworzenia żyjące w wyobraźni, „z tyłu głowy”. Interesowały nas takie zagadnienia, jak czas, sen, podświadomość.

Spektakl Nawrotnik ma być końcową częścią tryptyku o rzeczach nieuchwytnych i umykających bezpośredniemu poznaniu i rozumieniu, na który składają się:  Hahmomania (2000) analizująca sny ludzkie, oraz No Time for Wasa (2001) skupiający się na problemie czasu.

Tematem Nawrotnika w tej konfiguracji jest przestrzeń. Interesuje nas przestrzeń odczuwana za pomocą zmysłów, które normalnie nie służą do jej analizowania - empatii, pamięci, psyche i węchu.

Celem projektu jest – podobnie jak w innych produkcjach Koncentratu – doprowadzenie do konfrontacji z widzem. Zaaranżowanie nietypowego spotkania, które sprowokuje weryfikację zdroworozsądkowych pojęć  takich jak przestrzeń, struktura doświadczenia, spektakl.

Ma to być spektakl przeznaczony do grania w miejscach nieteatralnych. Wybór tego rodzaju przestrzeni nawiązuje do koncepcji Koncentratu, który poszukuje rozwiązań teatralnych w nieteatralnych przestrzeniach i sytuacjach.

Spektakl „Potańcówka” zrealizowany został w klubie tanga „Złota Milonga”, natomiast spektakl „Herezja kwantowa” opieraliśmy na współpracy z naukowcami zajmującymi się fizyką kwantową. Jako przestrzeń jego powstania wybraliśmy więc miejsce nieteatralne – studio fotograficzne.