Spotkanie

• odbędzie się w Warszawie,
• w piątek 11 stycznia
• o godzinie  19.00
• w klasztorze oo. Dominikanów (ul.Freta 10),
• a poprowadzi je o. Paweł Kozacki, redaktor naczelny miesięcznika W drodze.

Trylogia o księdzu Groserze zrobiła niemałe zamieszanie wśród opinii publicznej i była tematem wielu sporów wśród środowisk chrześcijańskich. Katolicki pisarz przełamuje w niej tabu i w odważny sposób, bez lukrowania, wykłada prawdę o polskim kościele i życiu duchowieństwa.

Spotkanie będzie dobrą okazją do rozmowy z pisarzem, zadania mu pytań i konfrontacji poglądów.

Kim jest ksiądz Groser?

• - Jest kapłanem, który ma dwa powołania – jest księdzem i pisarzem. Z racji tego, że pisze, wynikają wszystkie perypetie. Bo, jak mówi mój bohater, „słowo zapisane, nieszczęście zasiane”.
  
  Ks. Groser to postać zawieszona między rzeczywistością. To postać współczesnego świętego. Książka jest moją opowieścią o współczesnym ks. Jerzym Popiełuszce.
  
  z wywiadu udzielonego KAI
  
  

• Lubi Pan wsadzać kij w mrowisko. Biskup molestujący kleryka, ksiądz, który nie wierzy w celibat, zakonnica w ciąży są bohaterami Pana najnowszej książki "Cudze pole". Czy to nie jest kalanie własnego gniazda?
  
  
  - Norwid pisał: "Nie ten ptak gniazdo kala, co je kala, lecz ten, co mówić o tym nie pozwala". Trzeba zapytać, czy ludzie faktycznie są zgorszeni moimi książkami, czy rzeczywistością, którą przedstawiłem. Jeżeli bym kłamał, to mieliby prawo być zgorszeni. Te niby bulwersujące wypadki, które Pan podał, nie są przecież wymyślone. Musiałem się z nimi zmierzyć, skoro moja powieść wyrosła w czasach będących dla wielu ludzi czasami ciemności. Zamknięcie się na tę rzeczywistość, lukrowanie jej, nic tu nie pomoże. Ja swoje książki piszę dla ludzi poszukujących, stawiających sobie pytania.
  
  
  z wywiadu udzielonego "Gościowi Niedzielnemu"

• Przepis na "Grzegorczyka" -- zaufaj powieści w jej kształcie tradycyjnym; powiedz głośno, o czym się głośno nie mówi; pokaż Kościół od strony ludzkiej, nie szczędząc krytyki temu, co w nim próżne, zawistne, chciwe, podłe; nie zapominaj o tym, co w człowieku bohaterskie; przypomnij, że "katolicki" znaczy "powszechny", wspólny, codzienny, bliski, a nie hierarchiczny, ceremonialny, obcy... Takie proste? Więc dlaczego Grzegorczyk w parę lat po sukcesie "Adieu", ciągle pozostaje jedynym bodaj popularnym pisarzem katolickim w Polsce?
  
  
  Piotr Śliwiński, krytyk literacki

Jan Grzegorczyk (ur. 1959 r.)

- pisarz, publicysta, tłumacz, autor scenariuszy filmowych i słuchowisk radiowych, felietonista "Przeglądu Sportowego". Wydał m.in. takie książki jak:

•  "Każda dusza to inny świat",
• "Góra albo jak wyżebrać niebo i człowieka",
• "Skrawek nieba" (wraz z ojcem Janem Górą),
• "Ryba to znaczy Chrystus",
• "Dziurawy kajak i Boże Miłosierdzie",
• "Adieu"
• oraz "Trufle" - dwa pierwsze tomy "Przypadków księdza Grosera" - książki ukazujące życie kleru i społeczeństwa katolickiego przełamały tabu i stały się bestsellerami wydawniczymi.
• W listopadzie 2007 roku ukazała się powieść "Cudze pole" ,zamykająca trylogię o księdzu Groserze.
• W 2006 roku ukazało się jego "Niebo dla akrobaty" - opowiadania umiejscowione w rzeczywistości hospicyjnej nazwane przez jednego z krytyków dekalogiem nadziei.

Jan Grzegorczyk sięga często po tematy trudne i tworzy z nich książki popularne. Bliska jest mu myśl Rene Chateaubrianda wyrażona w "Geniuszu chrześcijaństwa" - "Pisz tekst religijny tak, aby młodzieniec niedowiarek, chłonął go jak gorszącą powieść".

Jan Grzegorczyk (fot. Magdalena Płaczkowska)