Wystawa
Anna Brzezińska-Skarżyńska:
„Większość fotografii to albo znakomite dokumenty ważnych wydarzeń, niezwykłych sytuacji, albo wspaniałe ujęcia artystyczne. Nieznani autorzy opowiedzieli nam poprzez fotografię historię tamtych czasów i tamtych ludzi. Uczynili to z wielką wrażliwością, ale i niejednokrotnie z ironią, drwiną, humorem. Mamy nadzieję, że historia przedstawiona w taki sposób, poruszy nie tylko publiczność pamiętającą tamten czas, ale i młodych, którym negatyw, odbitka i aparat analogowy mówią tyle samo, co rok 1947 i 1948.”
Oprócz zdjęć pokazujących życie codzienne w zrujnowanej po wojnie, odbudowującej się stolicy, zobaczymy też fotografie wydarzeń, które na długo zdominują życie nie tylko mieszkańców Warszawy, ale wszystkich Polaków. Niezwykle wzruszające są fotografie miasta budzącego się do życia i jego mieszkańców cieszących się „normalnością” na przekór wszechobecnym zniszczeniom – ludzie mieszkający w gruzach, pierwsze zatłoczone tramwaje z „wiszącymi” na stopniach wyrostkami, kolejka do sklepu z butami firmy Bata wydawanymi na talony.
Z drugiej strony fotografie upamiętniają powstanie paramilitarnej „Powszechnej Organizacji Służba Polsce”, zjazd organizacji młodzieżowych, na którym powołano Związek Młodzieży Polskiej, a wreszcie zjazd zjednoczeniowy Polskiej Partii Robotniczej i Polskiej Partii Socjalistycznej, ustanawiający PZPR.
Ponadto oglądamy procesy zbrodniarzy wojennych, a obok tego proces rotmistrza Witolda Pileckiego, czy przywódców Stronnictwa Narodowego. Na zdjęciach zobaczymy też m.in.: pogrzeb kardynała Augusta Hlonda, Międzynarodową Konferencję Intelektualistów i Międzynarodową Konferencję Młodzieży Pracującej, pierwszomajową manifestację.
Na fotografiach pojawiają się:
politycy:
pisarze:
aktorzy:
Refleksję budzą tłumy wiernych uczestniczące w święcie Bożego Ciała, a zdziwienie Piotr Jaroszewicz prowadzący pod baldachimem kardynała Hlonda z monstrancją w czasie procesji.
Na wystawę składa się około 200 fotografii w różnych formatach, ułożonych tematycznie i uzupełnionych krótkimi komentarzami z ówczesnej prasy i prywatnych dzienników.
Częścią ekspozycji będą fragmenty kronik filmowych oraz nagrania dźwiękowe z epoki i relacje świadków.