Sergii Belbel „Po deszczu”
Sztuka współczesnego katalońskiego dramatopisarza Sergi Belbela „Po deszczu” to błyskotliwy i oryginalny obraz samotności i potrzeby bliskości innych.
Opowiada o młodych, atrakcyjnych pracownikach korporacji, codziennie wdrapujących się na dach by w ukryciu zapalić papierosa i poplotkować. Stopniowo niezobowiązujące rozmowy nabierają innego charakteru i do głosu zaczynają dochodzić emocje, wzajemne niechęci i frustracje. Spotkania powoli demaskują ich zagubienie.
„Po deszczu” pokazuje firmę jako ideologię, odkrywa uwikłanie ludzi w system. Korporacja zastępuje swoim pracownikom rodzinę.
Belbel na dachu biurowca tworzy wyspę, na której schronienie znajdują nieszczęśliwi i spragnieni miłości ludzie. 49 piętro wieżowca staje się dla nich miejscem spowiedzi – okazuje się, że może być im potrzebna.
W otoczeniu tajemniczości czekamy na nadciągający koniec świata…