Do udziału w dyskusji zaprosiliśmy:

• Agnieszkę Grzybek – feministkę, współprzewodniczącą Zieloni 2004
• dr Zofię Łapniewską – ekonomistkę, feministkę
• dr Michała Kozłowskiego – filozofa, prawnika
• Dariusza Szweda – ekologa, współprzewodniczącego Zieloni 2004
  
  
• Pomysł i prowadzenie:
  Ewa Majewska

26.04.2009 [niedziela, (prawie) Dzień Ziemi], godz. 18.00, wstęp wolny

Choć zainteresowanie ekologią ma u swych początków splot wiedzy o człowieku oraz o przyrodzie, w czasach nam współczesnych ekologia na ogół ograniczana jest do ilościowo określonych wskaźników „zanieczyszczenia”, „zatrucia” czy „skażenia”. Wyliczenia te budowane są poza społecznym kontekstem oddziaływania człowieka na przyrodę i przyrody na człowieka, bardzo często w sposób kompletnie ze sobą niepowiązany. Dodatkowym problemem jest stymulowany przez gospodarkę rynkową trend do obarczania najbiedniejszych odpowiedzialnością za dewastowanie przyrody – dziś bogactwo wiąże się z prawem do życia w zdrowym otoczeniu, którego uporczywie odmawia się grupom i krajom najmniej uprzywilejowanym. Czy rozwój zrównoważony jest możliwy w społeczeństwie ryzyka? Jak miałby się odbywać? Jaki proces decyzyjny powinien towarzyszyć rozwiązywaniu kwestii spornych?

Poniżej pełna informacja o cyklu "Polityka radykalna - laboratorium komunikacji społecznej".

Dodatkowe informacje:

• Ewa Majewska, pomysłodawczyni i prowadząca, + 697 884 755
• Magda Majewska, Komuna Otwock, + 609 856 816
  
  

--

Polityka radykalna – laboratorium komunikacji społecznej w KOMUNIE OTWOCK

4 spotkania o wolności od rasizmu, środowisku, pokoju i seksie

21.03, 26.04, 9.05, 13.06.2009, g. 18

Warszawa, ul. Lubelska 30/32, wstęp wolny

Pomysł i prowadzenie – dr Ewa Majewska

Radykalizm jest dziś utożsamiany z działaniem opartym na przemocy, na ogół kontestującym uniwersum polityki. W naszym projekcie wrócimy do nieco bardziej klasycznej wersji tego określenia, mianowicie tej, w której uznawane jest ono za równoznaczne z zainteresowaniem podstawami, korzeniami określonych pojęć. Polityka radykalna będzie sięgnięciem do podstaw, czasem po to, by kontestować określone formy polityczności, ale głównie w celu przypomnienia szeregu tematów zepchniętych w niebyt współczesnego świata polityki.

Korzenie pewnej odmiany radykalizmu sięgają XIX wieku, gdy William Godwin i Mary Wollstonecraft uwiedzeni oświeceniową narracją o prawach człowieka ustalili dwie fundamentalne kwestie: że prawa człowieka winny być również dla kobiet oraz że nie istnieje rząd mogący w pełni zrealizować prawa człowieka. Każdy z tych postulatów był radykalny w ich czasach, i chyba pozostają one radykalne także i dziś. Jako wersja polityki ich przekonania nigdy nie stały się opcją powszechną, niemniej pojawiały się w historii momenty, gdy takie nastawione na równość i prawa człowieka myślenie stawało się nieco bardziej popularne. Może w dobie kryzysu paradygmatu neoliberalnego warto o nich przypomnieć? Może są w nich ukryte jakieś inspiracje dla uprawiania lub kontestowania polityki dziś? Może stanowią one temat umożliwiający wyjście poza ciasno zakreślony krąg podejrzeń, sloganów i skandali?

W świecie zorganizowanego konsensu liberalno-konserwatywnego tematy takie, jak seks, środowisko, społeczna partycypacja, pokój i wolność od rasizmu zostały spacyfikowane namiastkami wolności. Rozkosz zastąpiona została heteronormatywną rozrywką, w naszym kraju pozbawioną zaplecza edukacji seksualnej; zainteresowanie środowiskiem, w którym żyje człowiek, zastąpiono ilościowym reżimem norm dla wyalienowanej przyrody; partycypację wyparł sojusz władzy, kapitału i podporządkowanych im związków zawodowych, pokój zastąpiła wojna zaś wolność od rasizmu ogranicza się do krytyki szowinizmu wobec futbolistów o ciemnym kolorze skóry.

Te namiastki właściwej wolności mogą zostać po prostu skrytykowane lub odrzucone. Można je jednak obejrzeć spojrzeniem obejmującym także ich historyczny i społeczny kontekst, zamiast wrzasków i skandalizowania opowiedzieć ich subiektywnie i kulturowo uwarunkowane historie, stworzyć proces rekonstruowania ich potencjału, społecznej nośności oraz politycznego znaczenia. W takim procesie trudno zakładać cokolwiek z góry, trudno też wyobrazić sobie jakiś jeden wspólny dla wszystkich rezultat. Paradoksalnie, w polityce radykalnej nie musi to być problemem.

Chcielibyśmy zaproponować swoiste laboratorium procesu partycypacji – cykl debat, do których zaprosimy wszystkie i wszystkich – zaproponujemy osoby, które otworzą lub wzbogacą temat swoją wiedzą, doświadczeniami czy po prostu stworzą jakąś własną narrację. I w ramach możliwie partycypacyjnego procesu spróbujemy rozpakować te tytułowe słowa-klucze, problemy w zasadzie każdej formy polityczności, nawiązując do radykalnych narracji z przeszłości i tych nam współczesnych.

SPOTKANIE 3

Pokój od kuchni – jak działa non-violence i czy jest dziś jeszcze możliwy jako strategia polityczna?

9 maja [sobota] – Dzień Zwycięstwa

Wśród najpopularniejszych opcji i strategii politycznych próżno dziś szukać stanowisk pokojowych. Do tego stopnia przywykliśmy do prowadzenia wojen, że stare hippisowskie marzenie o wolnej od przemocy wspólnocie politycznej wykluczone zostało niemal zupełnie z przestrzeni społecznej wyobraźni. Tymczasem pokój działa, dowodzą tego rozmaite strategie bezprzemocowej komunikacji, rozwiązywania sporów, mediacji oraz akcji bezpośrednich. Podczas spotkania postaramy się przeprowadzić proces mediacji wobec konkretnego konfliktu politycznego przy aktywnym wsparciu ze strony ekspertek i ekspertów. Jak działa mediacja, porozumienie bez przemocy czy sit-in? Przekonaj się sam/a.

SPOTKANIE 4 

Seks radykalny? Czy to jeszcze możliwe?

13 czerwca [sobota] – (prawie) Dzień Dziecka

W społeczeństwie mocno zdefiniowanym ortodoksyjnym myśleniem religijnym samo słowo „seks” brzmi radykalnie. Obcowanie płciowe, prokreacja, poczęcie, tworzenie życia – to jest słownik, którym zwykły się posługiwać nasze elity polityczne, a nawet coraz częściej media. Z drugiej strony – kultura masowa w swoisty sposób kontynuująca „rewolucję seksualną” obliguje nas do wyznawania określonej wersji hedonizmu – „używania” seksu tak, jak używa się gimnastyki, niemniej – w dość ściśle określony, znormalizowany sposób. Czy w seksie jest jeszcze coś radykalnego? Jak otrząsnąć się z ultrakonserwatywnej drzemki? Jak zarządzanie seksualnością w obronie nacjonalistycznie zdefiniowanej populacji kształtuje praktykę seksualną? Czy seks można wyzwolić? Po co?

--

Projekt realizowany przy wsparciu Biura Kultury m.st. Warszawy

--
www.komunaotwock.pl