17 stycznia 2011, poniedziałek, 19.00
Dom Kultury Śródmieście, Scena na Smolnej 9

Tadeusz Nowak (ur. 11 listopada 1930 w Sikorzycach koło Dąbrowy Tarnowskiej, zm. 10 sierpnia 1991 w Skierniewicach) – polski poeta i prozaik. Absolwent filologii polskiej na Uniwersytecie Jagiellońskim (1948–1954). W 1948 opublikował pierwszy wiersz w tygodniku „Wici”. W 1953 wydał pierwszy tomik poezji „Uczę się mówić”, a w 1956 tomik „Prorocy już odchodzą”. Członek ZLP od 1956. Oprócz poezji tworzył także prozę; wydał m.in. zbiory opowiadań „W puchu Alleluja” i powieści „Takie większe wesele”, „A jak królem, a jak katem będziesz”, „Diabły”, „Dwunastu”, „Prorok”, „Wniebogłosy”. W sierpniu 1991, po długotrwałej chorobie, zmarł na zawał serca w szpitalu w Skierniewicach. W 1999 profesor Stanisław Balbus wydał jego dwie niedokończone powieści: „Jak w rozbitym lustrze” oraz „Jeszcze ich słyszę, widzę jeszcze”. Powieści Tadeusza Nowaka utrzymane są w baśniowo-balladowej konwencji, sięgają do pokładów literatury ludowej, kreując świat pełen prastarych archetypów i motywów biblijnych. Są zaliczane do tzw. nurtu wiejskiego.

(źródło: www.wikipedia.org)

• Dom Kultury Śródmieście,
• ul. Smolna 9,
• 00-375 Warszawa,
• tel./fax.: 22 826 25 86,
• e-mail: smolna9@dks.art.pl