Teresa Plata zmarła nagle w ubiegłym roku. W Salonie Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie zaprezentowane zostaną jej rzeźby, ceramiki, szkło i rysunki, w tym prace z cyklu „Macierzyństwo”, „Drzewo Życia”, oraz podejmujące z nimi dialog prace przyjaciół, m.in. Piotra Lorka, Wiesława Andrzejewskiego, Andrzeja Łopińskiego, Iwony Gołębiowskiej, Grzegorza Witka, Barbary Lorek, Piotra Obarka i Izydora Borysa, które będą prezentowane także na dziedzińcu uczelni.
Wystawie towarzyszy wydany przez ASP album poświęcony twórczości Teresy Platy oraz  plakat Oli Siekierko.

6 listopada o godz. 18.30 Stacja Nadawcza 6/10 – galeria sztuk wizualnych w przestrzeni miejskiej na ekranie firmy Hator (róg Al. Jerozolimskie i Marszałkowskiej) zaprezentuje film „Pro Labore Securo. Teresa Plata”, krótką historię powstawania pewnej statuetki (drugi pokaz – godz. 19.30; o 19 wernisaż w pubie pod ekranem).

Teresa Plata Nowińska (1946–2009) – artystka rzeźbiarka; urodziła się w Mostkach k/Starego Sącza. Absolwentka Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych im. Antoniego Kenara w Zakopanem, gdzie uczyła się pod kierunkiem Antoniego Rząsy, Tadeusza Brzozowskiego, Władysława Hasiora i Haliny Kenarowej. Studiowała na wydziale rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Po studiach podjęła pracę w macierzystej uczelni, w pracowni rzeźby prof. Gustawa Zemły. To była twórcza współpraca i przyjaźń; szef Teresy został ojcem chrzestnym jej młodszego syna Marka. 
Później przyszło 6 lat walki z chorobą Marka; okres, w którym sztuka zeszła na odległy plan. Tamte chwile w niej zostały. Nawet wtedy, kiedy, po ciszy, Teresa zaczyna znów tworzyć. Klucz wyboru ścieżek, którymi potem poszła, mieści się w sześciu latach zmagań z białaczką dziecka. Wiele z prac, które po tamtej ciszy stworzyła, zwłaszcza z cyklu „Macierzyństwo”, znalazło się jednak w koszu. Teresa miała potrzebę niszczenia, mało co wtedy wydawało jej się doskonałe.
Teresa Plata była artystka wielowymiarową. Zajmowała się małymi formami rzeźbiarskimi w brązie i szkle, rysunkiem, wreszcie ceramiką, z którą związała się na długo. Wiele z jej prac trafiło na wystawy indywidualne i zbiorowe w kraju i za granicą.
Prace artystki znajdują się m.in. w zbiorach Muzeum Brytyjskiego w Londynie, AIAP w Mediolanie, Pulchri Studio w Hadze, Galeri Galma w Szwecji, Instytutu Balzaka w Paryżu, Muzeum Watykanu, w kolekcji Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz w zbiorach prywatnych w Polsce i za granicą.
Przez wiele lat Teresa Plata szefowała samodzielnej pracowni Ceramiki na warszawskiej ASP i równolegle od 2001 roku, wydziałowi Rzeźby w Katedrze Sztuk Pięknych Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie. Była wspaniałą artystką i człowiekiem.
Zmarła nagle dzień po inauguracji roku akademickiego na swojej macierzystej uczelni.

Realizowane w gipsie, ceramice lub brązie rzeźby odznaczają się syntetyczną, oszczędną formą. Cechuje je niedopowiedzenie kształtów wyłaniających się z bryły. Są kameralne nie tylko ze względu na swoją skalę, ale i na subtelność przekazu często bardzo dramatycznych treści. Interesujący ją temat opracowywała w różnych wersjach. Tak było w przypadku „Wenus”. Grecka bogini miłości, piękna, pożądania i płodności; uwieczniona w słynnym posągu Wenus z Milo (Afrodyty z Melo) w rzeźbach Teresy przejmuje różne role. W słowiańskiej wersji nie powstaje z piany, ale wyłania się z pnia drzewa („Narodziny”, 1995, brąz); ze skrzydłami wykwitającymi w miejsce utraconych ramion staje się zwycięską „Nike” ( pierwsza wersja, 1988, brąz) lub „Aniołem”.                                                                                                                                     Wiele wątków doczekało się rozwinięcia w cykle. Szczególne miejsce zajmuje wśród nich „Macierzyństwo”. W rzeźbach, w kompozycjach realizowanych w formie medali i plakiet, ukazuje historię intymnej więzi łączącej matkę z dzieckiem. Od wizerunków brzemiennej kobiety poczynając, poprzez wzruszające naturalnością i prawdą sceny ukazujące maleństwo wtulone w opiekuńcze ciepło matczynego ciała, aż po radosny moment podjęcia próby samodzielności odnotowany w rzeźbie „Pierwszy krok”…
Maria Teresa Krawczyk, ze wstępu do albumu

Kuratorką wystawy jest Anna Grzeszczuk-Gałązka we współpracy ze Stanisławem Wieczorkiem z warszawskiej ASP.

Miejsce:
Salon Akademii, Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie, Krakowskie Przedmieście 5 (wejście od ul. Traugutta)

Czas:
wernisaż 8 listopada (poniedziałek), godz. 18
wystawa otwarta 9–21 listopada, godz. 12-18

Kuratorka: Anna Grzeszczuk-Gałązka
Organizatorzy: Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie i Fundacja Sztuki Niegłupiej
Autorka plakatu: Ola Siekierko

Wystawa Teresa Plata i przyjaciele to kolejny projekt, w który w tym roku zaangażowała się Fundacja Sztuki Niegłupiej – po cyklu Koncertów z koksem, podczas których w Łazienkach Królewskich zagrali: Nosowska, Jan Młynarski i Gaba Kulka z projektem Młynarski plays Młynarski, Biff i Motion Trio, Stacji Nadawczej 6/10, galerii sztuki na ekranie w przestrzeni miejskiej, której pierwsza odsłona wystartowała w czasie Nocy Muzeów, a druga – prezentacja prac nagrodzonych na Multimedia Szajna Festival – odbyła się 28 sierpnia, oraz inauguracji kwartalnika bardzo kulturalnego „Czerwona Małpa”.

Kolejne projekty:
6.11.2010 – kolejna odsłona Stacji Nadawczej 6/10 (m.in. film o Teresie Placie, rzecz o prof. Stanisławie Wieczorku – żart okolicznościowy autorstwa Pawła Welka, Pawła Miszewskiego we współpracy z Janiną Piotrowską, krótka filmowa informacja o wystawie Mateusza Dąbrowskiego) 

Polecamy:
Wystawy prof. Stanisława Wieczorka
15 listopada godz. 18.00 – Centrum Olimpijskie. otwarcie wystawy „ Ćwiczenia z formy i koloru”  - Printy, czyli druki cyfrowe format 100/130
25 listopada, godz. 18.00 – Aula ASP – Towarzystwo Przyjaciół Akademii Sztuk Pięknych – Przyznanie Stanisławowi Wieczorkowi srebrnej laski z różą czerwoną.  Wystawa grafik Stanisława Wieczorka. Wieczór prowadzi prof. Leszek Bogdanowicz.

 
17 listopada, godz. 18.00 – otwarcie wystawy Mateusza Dąbrowskiego - „Ukryte” 12 grafik w formie stereoskopowej – Skwer, (Krakowskie Przedmieście 60A, Skwer Hoovera)

--
O Fundacji
„Fundację interesują rzeczy nietuzinkowe. Wspiera projekty związane ze sztuką współczesną, bliskie są nam inicjatywy związane z projektami na rzecz przestrzeni miejskiej i kreowania wizerunku Warszawy jako miasta z inteligenckim zapleczem. W centrum naszych zainteresowań znajduje się również ambitna muzyka rozrywkowa – w ramach kolejnych edycji Koncertów z Koksem w Łazienkach Królewskich gościliśmy m.in. grupę Osjan, Marię Peszek, Katarzynę Nosowską i Motion Trio”.
Anna Grzeszczuk-Gałązka – założycielka Fundacji Sztuki Niegłupiej, organizatorka Koncertów z koksem i Entrée Piosenki Niegłupiej, inicjatorka Stacji Nadawczej 6/10 – galerii sztuki współczesnej na ekranie w przestrzeni miejskiej, historyczka i dziennikarka, reżyserka filmów dokumentalnych. Promocją sztuki zajmuje się od paru lat.
www.nieglupiej.pl
www.facebook.com/fundacjasztukinieglupiej