dwa wieczory z  „mufmi”  teatrem tańca

na FOLWARKU

WIECZÓR I:
piątek, 4.12.2009
start: 19.00

WIECZÓR II:
sobota, 5.12.2009
start: 20.00

 

wstęp wolny

 

projekt finansowany przez Biuro Kultury m. st. Warszawy

gwarancją wejścia na spektakle jest rezerwacja wejściówek
pod adresem: folwarkpraga@gmail.com

 

miejsce:
Folwark - Praska Metta Artystyczna
ul. Folwarczna 3,  Warszawa-Praga Północ
www.folwarczna.pl

 

 

PROGRAM:

WIECZÓR I:
4 grudnia 2009
godz.: 19:00

 

Część I:
„mufmi_kreaKcje” - przedstawienia:

 

In brief
choreografia i wykonanie: Aleksandra Bożek - Muszyńska
(premiera 23 maja 2009, Warszawa)

 

Membrane
choreografia i wykonanie: Olga Szypulska
(premiera 23 maja 2009, Warszawa)

 

March
choreografia i wykonanie Aleksandra Zdunek
(premiera 23 maja 2009, Warszawa)

 

W styczniu 2010 In brief,  Membrane oraz March  zostaną zaprezentowane na Międzynarodowym Festiwalu Tańca Współczesnego „SoloDuo Dance Festival” odbywającym się w Budapeszcie jako nieliczne reprezentujące Polskę solowe spektakle tańca współczesnego wybrane przez międzynarodowe jury konkursu.
Artystki poruszają się w technice tańca współczesnego i próbują tworzyć swój własny język wypowiedzi ruchowej, oparty o doświadczenia wyniesione z pracy w mufmi teatrze tańca.

Część II:
„all included” - improwizacja taneczno-muzyczna

w duecie Anna Piotrowska (choreo) & Andrzej Rejman (piano)

 

WIECZÓR II:
5 grudnia 2009
godz.: 20:00

Spektakl:
"usługi płatne, czyli cała Polska plecie dzieciom..."

 Wykonanie: „mufmi” teatr tańca

 

„Usługi płatne, czyli cała Polska plecie dzieciom”
premiera: 21 grudnia 2008 r. w Warszawie (FOLWARK-Praska Metta Artystyczna)

 

„Usługi płatne, czyli cała Polska plecie dzieciom…” to przedstawienie oparte nie na konkretach, lecz na absurdzie wynikającym z założeń dwóch haseł: pierwszego - dobrze znanego wszystkim - cała Polska czyta dzieciom i drugiego - usługi płatne. Przedstawienie jest wynikiem gry skojarzeń, które powstały w wyniku zestawienia powyższych sentencji. Intuicyjnie bezinteresowność zderza się z interesownością, niewinność z pruderią, sen z rzeczywistością i jak w bajce dobro ze złem. W skojarzeniu czytania bajek dzieciom pojawiły się pytania, na ile w działaniu tym jest czysta intencja, a na ile przymus, na ile w końcu wszystko staje się usługą płatną i kiedy. Czy działamy wciąż bezinteresownie, czy wszystko da się przeliczyć. Czy każde pragnienie kosztuje? I czy wszystko można wycenić. Samotność w zbiorowości, konkurencja nie w konkurencji, wewnętrzna rywalizacja, komercjalizacja świata, w tym także świata bajki.
Przedstawienie dla widzów dorosłych.

 

koncepcja, reżyseria i choreografia
Anna Piotrowska

 

kreacja i wykonanie:
Aleksandra Bożek-Muszyńska, Joanna Federowicz, Anna Kaźmierowska, Olga Szypulska, Anna Szawiel, Aleksandra Zdunek

 

producenci: eferte_Fundacja Rozwoju Tańca, Stowarzyszenie Artystyczne Makata, Klub DGW
przedstawienie sfinansowano ze środków Miasta Stołecznego Warszawa
O ARTYSTACH:

 

 

www.mufmi.pl.

 

„mufmi teatr tańca” to kolejna część w rozwoju artystycznym Anny Piotrowskiej i jej grupy. Teatr działa przy Klubie Dowództwa Garnizonu Warszawa. Jest to kontynuacja  rozwoju artystycznego Teatru Tańca Dystans założonego przez Annę Piotrowską w 1995 r.
Teatr prezentował się w wielu miejscach w kraju i w Europie. Najważniejsze Festiwale w Polsce: Kalisz (główna nagroda 2007r. XV Międzynarodowe Prezentacje Współczesnych Form Tańca, główna nagroda 2006r. na scenie_off), Bytom - Międzynarodowa Konferencja Tańca Współczesnego (2006-2008), Lublin - Międzynarodowe Spotkania Teatrów Tańca. Występy w Budapeszcie, Sztokholmie, Pradze, Bratysławie, Berlinie, Brukseli, Palermo.
 „mufmi” nagrodzony w Kaliszu (2007)-  Warszawski Teatr Tańca „mufmi” zdobył główną nagrodę zakończonych w niedzielę, w Kaliszu 15. Międzynarodowych Prezentacji Współczesnych Form Tanecznych. Laureaci otrzymali 20 tys. zł, ufundowane przez ministerstwo edukacji narodowej, miejscowy samorząd i organizatora.

 

RECENZJE:

 

Aktorzy „mufmi” pokazali spektakl pt. „Cztery róże dla Lucienne”, w choreografii i reżyserii Anny Piotrowskiej. Pracujące pod kierownictwem Jacka Łumińskiego jury doceniło warszawski teatr za „polityczną wypowiedź na temat traktowania kobiecego ciała w polskim społeczeństwie, za sceniczne środki wyrazu, balansowanie na krawędzi ironii i powagi, umiejętności i ograniczeń ciała”.
Piotrowska wystrzega się "ładnego" opowiadania historii. Jej twórczość jest afabularna, czysto wrażeniowa. Powstaje jako próba odpowiedzi na pytanie, co może się zdarzyć między ciałem i słowem. Próba wielokrotna i nigdy ostateczna.
Magdalena Szpak

 

Fenomen twórczości Anny Piotrowskiej jest ściśle związany z postawą, jaką reprezentuje wobec sztuki tańca współczesnego. Nie jest to tylko działanie całą szeroką gamą środków tańca współczesnego, przede wszytkim bowiem jest to wyjście poza znane i wypracowane metody pracy z tworzywem tańca. Z jednej strony, jako widzowie zanurzamy się w świat stały i organiczny, z drugiej natomiast otwieramy się na nowe doznania. Te nowe doznania są wynikiem niekonwencjonalnego podejścia nie tylko do struktury materii ruchu ale również do tancerzy. Partnerska relacja, którą Piotrowska wybudowuje i proponuje pomiędzy nią a jej tancerzami towarzyszy już od pierszych prób. Jednocześnie jednak pojawia się i istnieje zaufanie, jakim uczniowie darzą mistrza, który dzięki temu pozwala się od niego uczyć. W konsekwencjach próby stają się procesem niezwykle intymnym, tyle samo w nich jest ćwiczeń, ile rozmów. Tyle samo realizacji ruchowych poleceń, ile pisemnych. Temat się studiuje, pogłębia, zgłębia i wciąż poznaje. Dzięki temu efekt finalny, czyli choreografia jest unikalnym zapisem doświadczeń drogi ryzyka. Widz staje się świadkiem nie tylko spektaklu ale ogromnego, zdobytego przez uczestników przedstawienia, doświadczenia. Rzutuje ten niezwykły sposób pracy na rezultaty. Oryginalny ruch oraz nienamacalna atmosfera tajemnicy zabiera widza do krainy empatii, w której nie rozum ale zmysły dyktują warunki odbioru. Ulegać nim, to znaczy oglądać i widzieć, oglądąć i śmiać się, oglądać i płakać, wreszcie oglądać i czuć swym ciałem oglądającego napięcie spektakli Piotrowskiej.   
Iwona Pasińska (teatrolog, tancerka, pedagog, choreograf, absolwentka
Państwowej Szkoły Baletowej w Łodzi, była pierwsza solistka PTT w Poznaniu)

 

Niezwykła osobowość, żywiołowy temperament i ogromne wyczucie artystyczne są siłą napędową Anny Piotrowskiej – tancerki, choreografa, instruktorki tańca, która poprzez reżyserowane przez siebie przedstawienia konsekwentnie realizuje hasło budzenia rozumu z głębokiego snu codzienności. Śmiało można ją zaliczyć do grona najzdolniejszych choreografów młodego pokolenia, a jej spektakle do godnych uwagi wydarzeń kulturalnych.
W wielu spektaklach Piotrowska wykorzystuje związki malarstwa i teatru, kreując nowatorskie rozwiązania i skojarzenia. Zmienia naturę rzeczy, prowokuje i zaskakuje.
Anna Piotrowska doskonale zdaje sobie sprawę z tego, iż dzieła sztuki zawierają szczególne barwy, wywołują emocje i nastroje, przejawia się w nich ekspresja, liryzm, monumentalizm, heroizm, radość, niejednokrotnie smutek i śmiało do nich nawiązuje. Ma także świadomość, że sztuka, stając się inspiracją dla reżysera lub choreografa, staje się także duszą człowieka, dociera do niewidzialnej rzeczywistości, a także do tego, co jest poza tym pojęciem.
Każdy ze spektakli choć stanowi autonomiczną, zamkniętą całość, dzięki inspiracjom płynącym z malarstwa, wchodzi w osobliwy dialog z pozostałymi. „Ta sama rzeczywistość, tylko jej różne wycinki” –  te słowa Bruno Schulza z listu do Witkacego, wskazujące na związek między rysunkami a twórczością literacką, wyjątkowo trafnie opisują spektakle Anny Piotrowskiej. W jej przedstawieniach tancerze-aktorzy budzą bezpośrednie skojarzenia z konkretnymi bohaterami z obrazów Rene Magritte’a, Witolda Wojtkiewicza czy Gustawa Klimta.  (Żona Magritte’a – Georgette, wojtkiewiczowskie marionetki, czy jedna z kobiet Gustawa) Te inspiracje postaciami, sytuacjami czy formą, pochodzące z dzieł malarzy można by wymieniać w nieskończoność. Przejawiają się one w treści, kształtach, symbolice, kolorach a także w niedopowiedzeniach. Aktorzy w tanecznym ruchu, wykorzystując skomplikowane relacje psychologiczne i plastyczne zdają się niejako przenikać przez umowne płótno by wciągnąć widza w atmosferę i przedstawione miejsce bądź sytuację.
 Anna Piotrowska, jako autorka tych przedstawień udowadnia, że piękno jest złożoną kwestią i pojawiać się może w różnych postaciach. Sztuka ma dla niej szerokie znaczenie, a przygotowywane przez nią spektakle dla każdego z nas stają się wędrówką przez emocje i ciekawą przygodą mentalną.
(na podstawie przedstawień: Bóg 8 Dnia, Walk_2_corner, CoCo_Klimt w reżyserii i choreografii Anny Piotrowskiej)
Tatiana Rasała - absolwentka historii sztuki na Uniwersytecie Warszawskim (dyplom w 2001 r. u prof. dr hab. Marii Poprzęckiej).

 

*

mufmi_kreaKcje to grupa młodych, zdolnych artystów, którzy tworzą również samodzielnie. Na co dzień pracują wspólnie z Anną Piotrowską tworząc mufmi teatr tańca w Warszawie.
Produkcje, które zostaną pokazane na FOLWARKU powstały specjalnie na SoloDuo Dance Festival w Budapeszcie i tam w styczniu 2010, te krótkie formy choreograficzne zostaną zaprezentowane. Artystki poruszają się w technice tańca współczesnego i próbują tworzyć swój własny język wypowiedzi ruchowej, oparty o doświadczenia wyniesione z pracy w mufmi.

 

artySTKI:

Aleksandra Bożek-Muszyńska – ukończyła Akademię Świętokrzyską w Kielcach na filologii rosyjskiej, specjalizacja rosyjski biznesu. Ukończyła Instruktorski Kurs Kwalifikacyjny w Krakowie (2008), specjalizacja taniec współczesny. Przez 3 lata adeptka Kieleckiego Teatru Tańca. Związana z różnymi grupami tanecznymi: Wahadło w Rybniku, grupa Hoplaaa w Krakowie. Obecnie tancerka mufmi teatru tańca w Warszawie. Instruktor tańca współczesnego w Centrum Artystycznym „Radomska 13”. Jej solowe prace: „Dystans” (SoloDuo 2007, Budapeszt), „Kandyzowany”, „In brief” (SoloDuo 2010, Budapeszt)

 

Olga Szypulska – studentka 5. roku psychologii na Uniwersytecie Warszawskim, specjalizacja psychoterapia. Uczestniczka Dwuletniego Instruktorskiego Kursu Kwalifikacyjnego przy Mazowieckim Centrum Kultury i Sztuki w Warszawie, specjalizacja – taniec współczesny.  Zainteresowania w kierunku choreoterapii. Tańczyć zaczęła w Ełku, tam obecnie uczy tańca współczesnego. Od paru lat związana z mufmi. Stworzyła dwie solówki „Czekoholiczka” (SoloDuo 2009, Budapeszt) i „Membrane” (SoloDuo 2010 Budapeszt)

 

Aleksandra Zdunek - Studentka Wydziału Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego oraz uczestniczka Dwuletniego Instruktorskiego Kursu Kwalifikacyjnego przy Mazowieckim Centrum Kultury i Sztuki w Warszawie, specjalizacja – taniec współczesny. Tańczy od dziecka, od 2000 roku zajmuje się tańcem współczesnym. Obecnie tancerka mufmi teatru tańca pod dyrekcją Anny Piotrowskiej. Stawia swoje pierwsze kroki jako instruktor i choreograf. Jej debiuty choreograficzne zostały zakwalifikowane do finału SoloDuo Dance Festival w Budapeszcie (2010): solo: „March”, duet „Second of all”.

 

*

 

 

ANNA PIOTROWSKA / WARSZAWA / ‘74

 
tancerka, choreograf, reżyser, nauczyciel tańca współczesnego, Fundator i Prezes Zarządu Fundacji Rozwoju Tańca (www.eferte.pl), założycielka „mufmi” w Warszawie. Zdobyła dyplom artysty – tancerza, przyznawany przez Związek Artystów Scen Polskich honorowany przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Ukończyła: kurs instruktorski tańca współczesnego w Krakowie, Prywatną Wyższą Szkołę Businessu i Administracji (Warszawa) – studia magisterskie – kierunek zarządzania, Wyższą Szkołę Ekonomiczno-Informatyczną (Warszawa) – studia licencjackie, Państwową Szkołę Stenotypii i Stenografii (Warszawa).
Pomysłodawca i koordynator wielu ogólnopolskich i międzynarodowych programów edukacyjno-kulturalnych: PolemiQi, Atak przestrzeni, Kierunek.(Europa_Warszawa).taniec, SoloDuo_Polska, laboratorium choreografii, British 4 Polish Dance i in.
Laureatka „SoloDuo Dance Festival” (Budapeszt 2005/2006), juror SoloDuo (2007, 2009)
Stypendystka British Council Awards 2004 – Young Polish Arts Entrepreneur
Producent przedstawień teatru tańca. Juror Doliny Kreatywnej programu TVP2 w dziedzinach taniec i animacja kultury.
Anna Piotrowska uczestniczyła jako gość w festiwalu Gramigna Festival (Palermo 2007), International Poesifestival (Sztokholm 2007), Nu Dance Fest (Bratysława 2007/2008), Fabriaktionen (Berlin 2008), Working Title Festival (Bruksela 2008), jak również wielokrotnie jako gość Międzynarodowej Konferencji Tańca Współczesnego (Bytom),  Międzynarodowego Festiwalu Współczesnych Form Tańca (Kalisz - główna nagroda 2007), Międzynarodowych Spotkań Teatrów Tańca (Lublin), wielokrotny gość festiwalu SoloDuo Dance Festival (Budapeszt 2005-2009).
Reżyser ruchu w teatrze współczesnym w Szczecinie - "Eine kleine" w adaptacji i reżyserii Pawła Kamzy (premiera, listopad 2007), reżyser ruchu w teatrze Łaźnia Nowa w Krakowie - „Wyzwolenie” w adaptacji i reżyserii Pawła Kamzy (premiera, marzec 2008). W lutym 2008 roku zrealizowała dwie autorskie produkcje dla Polskiego Teatru Tańca w Poznaniu pt.: „farfalla” i „6 / 9”. Realizacja ruchu w teatrze lalek K3 z Białegostoku (listopad 2008 "Pobłąkanie").
Gość programu APAP VI, advancing performing arts project, w ramach tego programu powstało solowe przedstawienie „Look 4 faces” wystawiane w Bytomiu, Berlinie i Brukseli.
Ostatnie mufmi_produkcje to: Puste miejsca, Usługi płatne, czyli cała Polska plecie dzieciom, mufmi_spicz, Słonina (solo Aleksandra Zdunek)., węgiersko-polska produkcja walk_2_corner (duet dla Art of Movement Theatre z Budapesztu).

*

 

Andrzej Rejman

 

kompozytor, autor piosenek i muzyki instrumentalnej, niezależny producent muzyczny. Urodzony w 1956 roku w Warszawie.

 

Gry na fortepianie uczył się od siódmego roku życia u Profesor Neli Gniazdowskiej.
Od wczesnych lat dziecinnych zafascynowany muzyka Chopina i muzyką ludową.
Pierwsze nagrania  piosenek realizuje w 1985 dla Polskich Nagrań (płyta Stanisława Wenglorza), oraz dla Polskiego Radia w 1986 (Grażyna Auguścik, Jola Kaczmarek. Autorzy tekstów: S. Wolski, M. Maliszewska, J. Wołek)

Autor muzyki do wielu filmów dokumentalnych i reportaży dla Telewizji Polskiej.
Współpracownik wydawnictw polskich i zagranicznych (Nightingale Music, Metamusic Monroe Institute, Paris Music i in.)

 

Autor muzyki do wielu produkcji filmowych między innymi dla Telewizji Fińskiej, Instytutu Polsko-Żydowskiego w Oksfordzie, Interpress Filmu.
Na swoim koncie ma ponad 30 wydawnictw płytowych, współpracuje z czołowymi polskimi autorami tekstów.

 

Obecnie czynnie zajmuje się pisaniem piosenek i muzyki instrumentalnej, która stylistycznie bliska jest muzyce kontemplacyjnej i relaksacyjnej.

 

Najnowsze płyty to: „Pianissimo”, oraz „September”.

 

Członek rzeczywisty Stowarzyszenia Autorów Zaiks oraz Production Music Association.