Dojeżdżamy samochodem do przedmieścia miasta, komputer pokładowy informuje, gdzie na parkingu jest wolne miejsce. Za pomocą karty miejskiej otwieramy bramkę, parkujemy, korzystając z tej samej karty dojeżdżamy kolejką do miasta. Przesiadamy się do tramwaju, na tablicy świetlnej odczytujemy, za ile czasu będziemy w określonym miejscu. Zdążymy, więc bez stresu przeglądamy gazetę. Innym razem postanawiamy pojechać samochodem do centrum miasta. Światła płynnie regulują ruchem, tablice informacyjne i nasz GPS informują o robotach drogowych i kierują nas inną drogą. Dojeżdżamy do celu, GPS informuje, gdzie jest wolne miejsce parkingowe. Płacimy tą samą kartą miejską albo za pomocą sms-u. Wieczorem, siedząc przed komputerem wysyłamy e-maila do Urzędu – jutro dostaniemy odpowiedź. Zakładamy firmę, występujemy o koncesję, aktualizujemy dokument, głosujemy – potrzebny tylko komputer podłączony do internetu i adres odpowiedniego Urzędu. Proste. Zwłaszcza, że internet jest z bezprzewodowej, darmowej sieci ViFi dostępnej w całym mieście. Wszędzie jesteśmy on-line, otoczenie jest multimedialne i my jesteśmy „multimedialni”.

Przykładów można mnożyć. I nie są to marzenia. W Londynie wjazd do City jest płatny, ale nie ma szlabanów, kas, policjantów. Są kamery – rejestrują wjazdy samochodów i przy okazji pilnują porządku i bezpieczeństwa. Opłatę za wjazdy do City kierowcy uiszczają raz w miesiącu na podstawie rachunków przysłanych do domu. W Budapeszcie nie ma korków. System aktywnego kierowania ruchem skutecznie reguluje przepływ pojazdów. W Brandenburgii funkcjonuje naziemna sieć cyfrowa, która wielokrotnie zwiększyła przepustowość, a co za tym idzie możliwości wykorzystania.

Multimedialna technika otacza nas ze wszystkich stron, w nowoczesnych metropoliach jest wszędzie. Na ulicach, w biurach, w muzeach, w komunikacji publicznej i indywidualnej. Ułatwia codzienne życie, uprzyjemnia je, skraca proces komunikowania się, oszczędza czas i nerwy, uatrakcyjnia, edukuje, dba o bezpieczeństwo i wygodę.

Multimedia to ogólne określenie środków komunikacji wykorzystujących wiele form przekazu. Jeśli ktoś mówi o multimediach to zazwyczaj ma na myśli połączenie tekstu, obrazu, dźwięku. Multimedialne Miasto to nowoczesne, zaawansowane techniki komunikowania się będące na usługach mieszkańców. Komunikacja wszechstronna, wielokierunkowa, użyteczna.

Jaka jest Warszawa? Czy możemy powiedzieć, że jest multimedialna? Rozwój społeczeństwa informatycznego jest priorytetem we wszystkich programach rządowych, samorządowych i miejskich. Warszawa jest jednak opóźniona w stosunku do innych metropolii, również z Europy Środkowej. Ale widać znaczący postęp.

Wdrażany jest program e-urząd. Wiele spraw można już załatwić w instytucjach samorządowych za pośrednictwem Internetu, bez wychodzenia z domu. E-mail staje się coraz powszechniejszym środkiem komunikowania się z urzędnikami. Multimedialne instytucje to nie tylko urzędy. Muzeum Powstania Warszawskiego jest świetnym przykładem wykorzystania technik multimedialnych. A w realizacji jest Centrum Nauki Kopernik. Placówka łącząca muzeum nauki z nowoczesnymi pracowniami doświadczalnymi, przy wykorzystaniu technik wirtualnych i multimedialnych. Wspólny bilet komunikacji miejskiej jest zalążkiem przyszłej wielofunkcyjnej karty.

Dobrym przykładem wykorzystania na potrzeby miasta technik multimedialnych jest powstający w Warszawie, na zlecenie Zarządu Dróg Miejskich projekt nazwany Zintegrowanym Systemem Zarządzania Ruchem, popularnie zwanym „Zieloną Falą”. Projekt realizowany jest przez firmę Siemens. System ma za zadanie przesyłanie aktualnych informacji z określonego obszaru miejskiego oraz kompleksowe, strategiczne zarządzanie ruchem na tym obszarze. Koordynować będzie system sterowania ruchem, system parkingowy, system nadzoru tras szybkiego ruchu, system nadzoru transportu publicznego. Kierowcy na bieżąco będą informowani o sytuacji na drodze za pomocą Internetu, RDS, GSM oraz zainstalowanych nad jezdniami znaków informacyjnych o zmiennej treści. Poprzez sieć transmisji danych koordynowana będzie praca służb miejskich, policji, transportu publicznego. System w znacznym stopniu usprawni transport szynowy. „Szybki tramwaj to nie taki, który szybko jedzie, ale taki, który płynnie jedzie”. Wszystkie dane dotyczące bieżącego i przewidywanego natężenia ruchu, bieżących i prognozowanych warunków pogodowych, korków i zdarzeń na drogach, remontów i awarii, będą analizowane w centrali zarządzania ruchem. Na ich podstawie podejmowane będą działania mające usprawnić ruch. System z centrali będzie automatycznie sterować sygnalizacją świetlną oraz wysyłać informacje dla kierowców. Szybka informacja oraz szybka reakcja pozwoli w znaczy sposób usprawnić funkcjonowanie ruchu w obszarze objętym projektem.

Wprowadzenie Zintegrowanego Systemu Zarządzania Ruchem zwiększy przepustowość ulic bez kosztownej rozbudowy infrastruktury drogowej, zmniejszy poziom zanieczyszczeń poprzez ograniczenia ilości zatrzymań, spowoduje natychmiastową reakcję na zmiany ruchu na skrzyżowaniach, zoptymalizuje koszty utrzymania infrastruktury drogowej, ograniczy ilości wypadków oraz skutki społeczne z tym związane. System jest dostosowany do indywidualnych potrzeb, jest systemem otwartym, gwarantującym przyszłą rozbudowę i integrację z innymi podsystemami miejskimi.

Realizacja pierwszego etapu projektu obejmie 37 skrzyżowań w rejonie Al. Jerozolimskich, Powiśla oraz tunel Wisłostrady. Na 9 skrzyżowaniach w ciągu Alej Jerozolimskich sygnalizatory będą przyznawać pierwszeństwo tramwajom, co w znaczny sposób usprawni ich przejazd.

Warszawa nie jest miastem przyjaznym dla kierowców i pasażerów. Korki, zatłoczony i wiecznie spóźniony transport publiczny, brak miejsc parkingowych, niezintegrowana komunikacja miejska i kolejowa. Przykłady innych metropolii pokazują, że może być inaczej. Prezentowany przykład, jeśli zostanie w całości zrealizowany zrewolucjonizuje standardy życia w mieście.

I przybliży miasto do miana Multimedialnej Metropolii