Otwarcie wystawy 5 listopada (wtorek) 2013 r. o godz.12:00 w siedzibie Muzeum ul. Wybrzeże Gdyńskie 4, Centrum Olimpijskie

Pastisze
(z francuskiego pastiche) można określić  jako kompilacyjne dzieła sztuki, świadomie naśladujące dzieło jakiegoś twórcy, przetwarzające je lub uzupełniające, bez cech fałszerstwa.

Wojciech Zabłocki:
"Pojedynek przed kościołem wg. Vincenta Van Gogha"

Właśnie takie uzupełnienia na obrazach  najwybitniejszych malarzy z panteonu sztuki europejskiej, poczynił szermierz olimpijczyk Wojciech Zabłocki. Czterdzieści akwarel  namalowanych w latach 2010 -2013 składa się na wystawę „Sławne pojedynki w pastiszach Wojciecha Zabłockiego”, która  została przygotowana w Muzeum Sportu i Turystyki w Warszawie z okazji stulecia Międzynarodowej Federacji Szermierczej, przypadającej w listopadzie 2013 roku.

Akwarele zaprezentowane na wystawie ukazują pojedynki szermiercze na renesansowych placach, w barokowych pałacach, przed kościołami i w fantastycznych krajobrazach. Domalowane przez Wojciecha Zabłockiego postaci  -rycerze, dworzanie, korsarze, chłopi i mieszkańcy fantastycznych krain, a nawet  chochoły pojedynkują się na szable, miecze, rapiery i szpady. Stapiają się udanie z narracją  obrazów Rembrandta, Bruegela, Cezana, Tiepola, Van Gogha, Boscha, Wyspiańskiego i wielu innych. Wydaje się, że byli tam zawsze.

Poczucie humoru, znajomość reguł  szermierczych i łatwe operowanie kolorem sprawiły, że wystawa pastiszy Wojciecha Zabłockiego stała się nie tylko wyjątkowym uczczeniem  jubileuszu Federacji Szermierczej, ale także wydarzeniem artystycznym i towarzyskim.

Wojciech Zabłocki

Urodzony w Warszawie (1930) architekt, szermierz, szablista, olimpijczyk. Absolwent Wydziału Architektury AGH w Krakowie (1954).
Członek Sekcji Szermierczej KKS Budowlani Kraków (1949-56), Krakowskiego Klubu Szermierzy (1957-58) i RKS Marymont (1961-65); zdobył 3 medale olimpijskie (1956, 1960, 1964) i 4 Mistrzostwa Świata w szabli (1959, 1961, 1962, 1963), był też kilkukrotnym mistrzem (1951, 1952, 1954, 1957, 1962) i wicemistrzem Polski (1953, 1956, 1958, 1963). Jako pierwszy po II wojnie światowej (1951) kontynuował mistrzowskie tradycje szermiercze (Friedrich, Laskowski, Papee, Segda, Sobik, Suski, Zaczyk), zdobywając tytuł mistrza Polski i rozpoczynając pochód polskich sportowców ku światowej chwale.

Twórca klubów rycerskich, nauczyciel i organizator pokazów walki bojową szablą husarską.
Akwarelista (tematyka prac: krajobraz, architektura drewniana, pojedynki szermiercze), autor ośmiu książek na tematy sportowe, historyczne, reportażowe i architektoniczne.

Pięciokrotnie odznaczony złotym medalem „Za wybitne osiągnięcia sportowe”, w 1952 r. znalazł się na 6. miejscu Plebiscytu „Przeglądu Sportowego” na najlepszych sportowców Polski. Kawaler medalu Kalos Kagathos (1985), odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1995), w roku 2013 uhonorowany odznaką „Za zasługi dla Warszawy”.

Jest członkiem grupy architektów malujących „Plener” oraz międzynarodowej Grupy „Art of the Olympians”, wieloletni prezes, a obecnie Honorowy Prezes Polskiej Akademii Olimpijskiej, od dwóch kadencji Przewodniczący Rady Muzeum Sportu i Turystyki w Warszawie.