Lodowisko między Końskim Jarem a Nutkami,
przełom 1977/78

Mieszkania w tym bloku były doskonale przygotowane. Sprawdził je osobiście ówczesny I Sekretarz KC PZPR Edward Gierek. – Budujcie na lata, chodzi o to, żeby ci, którzy będą tu mieszkać za 20-30 lat, nie mówili o was źle – konkludował Gierek podczas gospodarskiej wizyty 35 lata temu.

W grudniu 1972 roku na ursynowskie pola, gdzie wcześniej rosły ziemniaki i żyto wjechał ciężki sprzęt i zaczęła się wielka budowa. Według projektu Ludwika Borawskiego, który wygrał konkurs na projekt architektoniczny w 1970 roku, Ursynów miał mieć wiele elementów miasta –ogrodu. Po śmierci Borawskiego głównym architektem Ursynowa Północnego został prof. Marek Budzyński i to on nadał ostateczny kształt architektoniczny tego miejsca. Domy powstawały z tak zwanej wielkiej płyty a metraż mieszkań był największy w Warszawie. Marek Budzyński w swych planach miał także budowę metra zamiast Szybkiej Kolei Miejskiej ale nie zgodził się na to Edward Gierek, orędownik motoryzacji. Decyzję o budowie metra podjął dopiero w 1982 roku jego następca Wojciech Jaruzelski.

Oddwawane bloki przy Pięciolinii i szkoły nr 81.
Wiosna 1977.
Fot. Andrzej Herfurt

Początkowo na Ursynowie brakowało sklepów, szkół, przedszkoli, placówek zdrowia. Ursynów był uważany za pustynię kulturalną. Mimo to w latach osiemdziesiątych panowała swoista „moda na Ursynów”. Swego czasu zamieszkali tu między innymi:

• Maryla Rodowicz,
• Agnieszka Holland,
• Krystyna Janda,
• Andrzej Seweryn,
• Krzysztof Krawczyk.

Współczesny Ursynów to tętniąca życiem dzielnica z licznymi ośrodkami kulturalnymi, obiektami sportowymi, parkami i obiektami, które świadczą o przeszłości historycznej tego miejsca. Najważniejsze to :

• kościół św. Katarzyny,
• zespół pałacowo- parkowy Natolin,
• zespół pałacowo- parkowy SGGW,
• Fort „Służew”.

Widok z ulicy Puszczyka na budowę południowej części Osiedla Jary i pierwszych bloków Imielina,
rok 1979.
Fot. Andrzej Herfurt

Dziękujemy Urzędowi Dzielnicy Ursynów, za udostępnienie zdjęć.