W programie:

• odsłonięcie tablicy informacyjno-pamiątkowej
• wspomnienia o osiągnięciach sportowych i zawodowych Jerzego Wojnara
• spotkanie koleżeńskie w Urzędzie Dzielnicy Włochy.

Udział w uroczystości wezmą:

• najbliższa rodzina
• władze samorządowe,
• instytucje i firmy lotnicze
• Polski Związek Sportów Saneczkowych, PKOL
• przyjaciele i współpracownicy Jerzego Wojnara
• młodzież szkolna, media.

Jerzy Wojnar
Dane biograficzne

Jerzy Cezary Wojnar urodził się 7.10.1930 we Lwowie.
Ojciec Józef, inż. mechanik, był po wojnie profesorem AGH w Krakowie.
Po wojnie uczęszczał do szkoły średniej w Krośnie, gdzie też rozpoczął latanie na szybowcach w 1946 r. u instruktora Józefa Kusiby. W 1947 uzyskał kategorię B, a w 1948 r. w Jeżowie Kat C. Srebrną odznakę szybowcową uzyskał w 1949 r.

W 1950 r. zdał maturę w Krakowie. W 1951 r. w Inowrocławiu, a następnie w 1952 r w Poznaniu, zwyciężył w VIII i IX Krajowych Zawodach Szybowcowych.
W 1953 r. uzyskał złotą odznakę szybowcową z 3 diamentami i podczas I Szybowcowych Mistrzostw Polski w Lesznie zajął 3 miejsce.
W latach 1954 i 55 ustanowił 3 światowe rekordy szybowcowe:

1. prędkość na trasie trójkąta 100 km
   (94,716 km/godz.)
   
   
2. przelot docelowo-powrotny
   (488 km)
   
   
3. prędkość na trasie trójkąta 200 km
   (56,885 km/godz.)

Dyplom FAI za szybowcowy rekord świata

W 1955 r., w Lisich Kątach, zdobył Mistrzostwo Polski w kategorii szybowców jednomiejscowych.
W tym samym roku przebywał wraz z Jerzym Popielem przez kilka miesięcy w Chinach, udzielając pomocy w wyborze terenów na szybowiska i lotniska.
Na II Szybowcowych Mistrzostwach Polski w 1956 r. w Jeleniej Górze został wicemistrzem.
Nie przechodził nigdy zorganizowanego podstawowego szkolenie samolotowego. Mając wylatane 1500 godz. na szybowcach wykonał z instruktorem 3 loty na samolocie Zlin 26 i rozpoczął latanie samodzielne oraz dalsze zdobywanie kwalifikacji samolotowych.

Bal 10 najlepszych sportowców Polski w 1958 r.
Wojnar, Sidło, Szmidt, Pietrzykowski, Chromik, Sobota.

Od 1957 r. zaczął oprawiać wyczynowo saneczkarstwo.
W 1958 r ukończył studia na Wydziale Ceramiki na AGH w Krakowie i startował na mistrzostwach świata w dwóch różnych dyscyplinach. W saneczkarstwie (zdobył złoty medal w Krynicy) i w szybownictwie (zajął 6 miejsce w klasie standard w Lesznie).

Na torze saneczkowym w Krynicy

Złoty medal w saneczkarstwie zdobył ponownie w 1961 r w Szwajcarii a srebrny w 1962 w Krynicy.
Uczestniczył w saneczkarstwie w dwóch olimpiadach zimowych. W konkurencji jedynek w 1964 r. w Innsbruku zajął 24 miejsce, a w 1968 w Grenoble 8 miejsce.
Za osiągnięcia sportowe otrzymał od GKKFiT tytuł mistrza Sportu oraz odznaczony został 2 razy złotym i raz srebrnym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe.

Mistrzowie świata w szybownictwie. Leszno 1958 r.

Początkowo pracował w wyuczonym zawodzie, ale już od 1966 r. w Przedsiębiorstwie Usług Lotniczych przy APRL latał jako pilot rolniczy.
W 1968 r. rozpoczął prace w WSK Okęcie jako pilot fabryczny, a od 1969 jako pilot doświadczalny. W 1976 r uzyskał uprawnienia pilota doświadczalnego I klasy. Uczestniczył w próbach wszystkich samolotów budowanych i badanych w tej wytwórni do 2002 r. (po przejściu na emeryturę w 1991 r. na niepełnym etacie). Były to samoloty PZL-101 Gawron, PZL-104 Wilga we wielu odmianach, PZL1-5 Flaming, PZL-106 Kruk, PZL110 Koliber, i PZL-130 Orlik.

Uczestniczył w bardzo licznych pokazach lotniczych najpierw na szybowcach, gdzie wyspecjalizował się w niskich lotach plecowych na szybowcu „Jastrząb”. Następnie jako pilot wytwórni PZL - Okęcie uczestniczył w wielu akcjach akwizycyjnych i pokazach lotniczych demonstrując produkowane samoloty między innymi na Paryskim Salonie Lotniczym.

Z Orlikiem na Salonie Lotniczym w Paryżu w 1993 r.

W latach 1970/71 uczestniczył w kontraktach agrolotniczych w Egipcie i Sudanie, a w 1988 r. przez pół roku w akcji pomocy dla ludności Etiopii. Za prace w przemyśle lotniczym odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi.
W roku 1990 był jednym z założycieli Klubu Pilotów Doświadczalnych.
Po zaprzestaniu pracy w wytwórni lotniczej był egzaminatorem Państwowej Lotniczej Komisji Egzaminacyjnej.
Zgromadził łączny nalot na szybowcach ok. 2100 godzin i na samolotach ok. 13 000 godzin.

Zmarł nagle w Warszawie 2 lutego 2005 roku.
Pochowany został na cmentarzu przy ul Wałbrzyskiej w Warszawie.