Zapraszamy na "Niezatarte ślady" – wystawę malarstwa Edwarda Dwurnika w Galerii Domu Kultury ZACISZE

Serdecznie zapraszamy na wernisaż 23 stycznia o godz. 17.00. Otwarciu towarzyszyć będzie koncert Ryszarda Makowskiego i gwiazd pt. "Autorskie ballady rockowe". Skład: Piotr Kowalewski – perkusja, Hubert Korczak – gitara basowa, Bartosz Miecznikowski – gitara, Ryszard Makowski – gitara akustyczna, śpiew.
Wystawa potrwa do 7 lutego.


Na wystawie prezentowane są obrazy z cyklu „Niebieskie miasta” ("Warszawa", "Londyn") i „Podróże autostopem” (np. "Olsztyn", "Bielski Podlaski").


Miasta ujęte z lotu ptaka, z niskiej wysokości, tak, że dokładnie widać rozkład placów i budynków. „Podróże autostopem” to cykl obrazów będących efektem licznych podróży po kraju. Przedstawiają miasta małe i duże, bardziej swojskie, rozmalowane, na ulicach rozgrywają się dziesiątki historii. Podróże Dwurnika wzięły się z fascynacji twórczością Nikifora Krynickiego, którego artysta ceni na równi z Picassem i Buffetem. W Galerii Domu Kultury "Zacisze" wyeksponowane będą prace ze zbirów Mazowieckiego Centrum Kultury i Sztuki, Muzeum Historii m.st. Warszawy i Banku BPH.

Studia na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie w latach 1963-70 na wydziale malarstwa w pracowni prof. Eugeniusza Eibischa. Uważany na świecie za najbardziej polskiego z naszych malarzy. Od chwili uzyskania dyplomu w 1970 r. prowadził intensywną działalność twórczą. W latach 60. tworzył serie rysunków, akwarel, obrazów olejnych „Podróże autostopem”. Powstające w latach 70. obrazy z cyklu „Sportowcy” krytycy zaliczają do nurtu realizmu krytycznego, tendencji w malarstwie, która odnowiła zainteresowanie sztuką figuratywną i używała jej do tworzenia karykaturalnie zdeformowanych wizji rzeczywistości. Styl Dwurnika – ostentacyjnie niedbały, nie dokończony, dosadnie przejaskrawiony – w wersji bardziej wyrazistej spotykamy w sławnym cyklu „Robotnicy”, kontynuowanym do końca lat 80. Te właśnie obrazy, dobrze korespondujące z polską rzeczywistością schyłku PRL, przyniosły artyście popularność poza granicami kraju. W końcu lat 80. i w latach 90. powstawały cykle „Droga na Wschód” i "Od grudnia do czerwca” (1990-94), poświęcone ofiarom stanu wojennego, a później – nawiązujące do wojny na Bałkanach prace „Niech żyje wojna”. Po tych „publicystycznych” seriach nastąpił w biografii twórczej Dwurnika okres całkowicie odmienny, zdominowany przez cykle obrazów, w których brak związków z realiami politycznymi i społecznymi („Niebieskie miasta”, „Diagonalne”). W 1998 powstał „Kraków-Brooklyn”, inicjujący cykl „23”, przedstawiający kwiaty, „sceny muzyczne”, obrazy z historii i kultury żydowskiej.

dodał/a: Małgorzata Pawlicka

źródło: Warszawa Online