Wybitny artysta, obchodzący właśnie 50-lecie pracy twórczej, jest także zapalonym kolekcjonerem. W Muzeum Historycznym rozpoczyna się wystawa prezentująca 70 zabytkowych batut, jakie zgromadził Tadeusz Strugała.

Początki zbioru sięgają końca lat 60., kiedy to Igor Przegrodzki zwrócił moją uwagę na XIX-wieczną batutę w jednym ze sklepów wrocławskiej Desy - opowiada Tadeusz Strugała. - Bez wahania kupiłem ten bezcenny przedmiot, atrybut uprawianego zawodu. Tak rozpoczęło się poszukiwanie kolejnych starych pałeczek dyrygenckich. Odtąd każda podróż koncertowa była okazją do penetrowania antykwariatów, domów aukcyjnych czy pchlich targów.

Dokonując przed laty zakupu we Wrocławiu, Tadeusz Strugała miał szczęście. Wykonana z kości słoniowej, pierwsza w jego kolekcji batuta pochodzi z połowy XIX w., należy więc do najstarszych. W tym właśnie czasie narodził się zawód dyrygenta, ci zaś zaczęli używać małego kawałka drewna, z włoska nazwanego batutą. Wcześniej dyrygowano po prostu ręką, specjalną laską czy zwiniętymi w rolkę nutami. Używano również smyczka, jako że często prowadzenie orkiestry powierzano pierwszemu skrzypkowi w zespole.

Na wystawie można obejrzeć, jak zmieniał swój kształt ten niewielki przedmiot. XIX-wieczne batuty są grubsze i masywniejsze od obecnych. Wykonywano je z drewna hebanowego, z reguły ozdabiano rzeźbionymi końcówkami z kości słoniowej, srebra czy macicy perłowej. Tadeusza Strugałę zawsze interesują losy każdej ze zdobytych przez niego batut, choć rzadko udaje się je poznać. Dlatego za najcenniejsze w kolekcji uważa te, które nie są anonimowe, jak na przykład ta, będąca własnością słynnego Arturo Toscaniniego lub Ludmilli Suoch Gehrecker, nazywanej "żeńską odmianą Straussa". Artystka działająca w Niemczech w XIX w. była z pewnością jedną z pierwszych kobiet uprawiających ten męski zawód.

Wystawa "Dirigentis Instrumentum - batuty z kolekcji Moniki i Tadeusza Strugałów" będzie czynna w Muzeum Historycznym m.st. Warszawy do 30 maja. Jest to również impreza towarzysząca Wielkanocnemu Festiwalowi Ludwiga van Beethovena.

dodał/a: Małgorzata Pawlicka

źródło: Rzeczpospolita