Wielka Sobota to czas oczekiwania.
W warszawskich kościołach to także czas święcenia potraw.

W kościele Najświętszego Zbawiciela na Śródmieściu, przy ulicy Marszałkowskiej 37, straż przy symbolicznym grobie Chrystusa pełnili harcerze ZHR.

Kościół wzniesiono według projektu zespołu architektów: Józefa Piusa Konkurs architektoniczny wygrał projekt Stefana Szyllera, jednak kościół wzniesiono według projektu zespołu architektów: Józefa Piusa Dziekońskiego, Ludwika Panczakiewicza i Władysława Żychlewicza.

Kamień węgielny (widoczny dziś przy oknie za ołtarzem dolnego kościoła) wmurowano 12 października 1901 r. Poświęcił go arcybiskup warszawski Wincenty Popiel.

Wskutek I Wojny światowej prace trwały długo i dopiero w roku 1927 konsekracji kościoła dokonał arcybiskup Stanisław Gall.
Do wyposażenia przyczynili się najlepsi warszawscy artyści, m.in. architekt Stefan Szyller i rzeźbiarz Pius Weloński.

Kościół jest trójnawową bazyliką z obszerną nawą poprzeczną (transeptem) i kopułą na skrzyżowaniu naw.
Jego styl nawiązuje do form polskiego renesansu i baroku.
Nad skrzyżowaniem naw istniała pierwotnie dwudziestometrowa wieża sygnatury. Usytuowanie na trójkątnej działce miało decydujące znaczenie dla ukształtowania bryły i układu przestrzennego kościoła, umożliwiając wzniesienie kaplicy Matki Bożej od strony Marszałkowskiej i symetrycznie, obszernej zakrystii od strony Mokotowskiej. Główna fasada kościoła od strony placu, w formie kolumnowego portyku, flankowana jest dwiema wysmukłymi wieżami.
Zdobią ją monumentalne rzeźby św.Piotra i św.Pawła.

We wrześniu 1939 r. podczas bombardowania Warszawy pociski zwaliły sygnaturę, zachodnią wieżę i dach.
Jednak największym zniszczeniom uległ kościół w roku 1944, gdy po upadku Powstania Warszawskiego Niemcy przystąpili do systematycznego burzenia domów i świątyń.
U Zbawiciela podłożyli materiał wybuchowy w kościele dolnym i wysadzili go w przeddzień ucieczki ze Stolicy.
Runęły sklepienia, hełm drugiej wieży i kościół dolny.
Nadzwyczaj silna konstrukcja filarów i arkad sklepiennych wytrzymała jednak ten wstrząs.

Po II wojnie światowej, po zabezpieczeniu zrujnowanej świątyni prowizorycznym dachem przesklepiono podziemie oraz naprawiono okna i drzwi aby oddać kościół do użytku. Główne sklepienia odbudowano później.

Podczas budowy Marszałkowskiej Dzielnicy Mieszkaniowej w 1952 r. władze komunistyczne nakazały przesunięcie osi ulicy Marszałkowskiej, aby zasłonić widok na kościół.
Długo też trwało uzyskiwanie zezwolenia na odbudowę wież, które przywrócono dopiero w r.1955.

dodał/a: Michał Pawlik