Zacheta Narodowa Galeria Sztuki zaprasza na wystawę Tadeusz Kantor „Interior imaginacji” , która będzie otwarta do 12 czerwca 2005
Wystawa ta odbiega od większości dotychczasowych prezentacji dorobku Tadeusza Kantora przede wszystkim sposobem podejścia do tematu. Jej celem nie jest rekonstrukcja „modelowego”, usankcjonowanego przez samego artystę obrazu twórczości, ale próba ukazania tej twórczości z perspektywy współczesnego odbiorcy, wyrosłego na innych doświadczeniach kulturowych i obdarzonego inną wrażliwością wizualną. Mimo, że wystawa nie pomija niczego, co ważne, to w przeciwieństwie do typowych monografii, nie ogranicza się do uwarunkowanego historycznym kontekstem opisu dzieła. Stanowi raczej próbę takiej jego interpretacji, która pozwala zobaczyć sztukę Kantora jako zjawisko nieprzemijająco aktualne.

Zamysł ekspozycji opiera się na przekonaniu, że w sztuce Kantora istotne są nie tyle poszczególne dzieła, chociaż niektóre z nich zasłużenie noszą miano arcydzieł, ile kreowane przez artystę idee. Wystawa nie skupia się zatem na eksponowaniu dzieł, jako zamkniętych artefaktów, ale pokazuje, w jaki sposób przekładały się one na artystyczną praktykę.



Niniejsza próba (re)konstrukcji Kantorowskiego „interioru” opiera się na trzech pojęciach kluczowych dla sztuki Kantora: awangardzie, realności, pamięci. Jak się bowiem wydaje, to właśnie obecność tych trzech elementów powiązanych ze sobą wielowątkowym splotem napięć i zależności decyduje o niezwykłej sile tej twórczości. Permanentny stan „dynamicznej nierównowagi” pomiędzy nimi sprawia również, że mimo ogromnego wewnętrznego zróżnicowania – przechodzenia przez różne etapy, anektowania kolejnych języków i konceptów, obejmowania coraz to nowych obszarów – sztuka ta jawi się dzisiaj jako zdumiewająco jednolita całość. Pierwsze próby teatralne, dialog z awangardą, informelem,
„gra z Witkacym”, eksperymenty lat 60. i 70., Teatr Śmierci, wreszcie ostatnie obrazy – wszystkie te dokonania, pod wieloma względami bardzo od siebie odległe, okazują się w kontekście owej triady pojęć rozdziałami tej samej historii. Historii, w której tęsknota za awangardową utopią miesza się z lękiem przed jej tyranią, pamięć jest równocześnie balastem i wyzwoleniem od terroru nowoczesności, a realność – hołdem złożonym iluzji.

W tym roku mija 90 rocznica urodzin Kantora i 15 rocznica jego śmierci. 30 lat temu po raz pierwszy został wystawiony najgłośniejszy spektakl Kantora Umarła klasa.

dodał/a: Małgorzata Pawlicka

źródło: Zachęta-Narodowa Galeria Sztuki