Włochy

Włochy zajmują południowo-zachodnią część tzw. wianuszka dzielnic warszawskich. Obszar ich wynosi ok. 2 870 ha, tj. 5,8% obszaru Warszawy; mieszka tu ok. 36 tys. osób, tj. ok. 2,2% mieszkańców stolicy.

Dzielnica składa się z dwóch oddalonych od siebie części składowych: dawnego miasta Włochy i osiedla Okęcie. Włochy w 1938 r. uzyskały prawa miejskie, będąc wówczas jednym z miast (miasteczek) satelickich Warszawy, czego przejawem był (i jest) całkowicie niezależny od Warszawy układ urbanistyczny. W 1951 r. Włochy zostały włączone do Warszawy, co nie zmieniło w znaczącym stopniu charakteru miasta.

Drugim członem dzielnicy jest osiedle powstałe przy lotnisku Okęcie, związane zarówno z portem lotniczym, jak też zakładami PZL i innymi istniejącymi w tej strefie. Najbardziej charakterystycznym obiektem dzielnicy jest lotnisko Okęcie, które w znacznym stopniu determinuje jej rozwój i stanowi o względnym dostatku środków finansowych, którymi dysponuje dzielnica.

Do budowy pasażerskiego portu lotniczego przystąpiono w 1927 r. na terenie folwarku Okęcie przy szosie krakowskiej. Port uruchomiono w 1934 r. po przeniesieniu z Pola Mokotowskiego. Wokół lotniska projektowano (od 1991 r.) stworzenie tzw. Strefy Ekonomicznej Lotniska Okęcie, która miała zdynamizować rozwój byłej gminy (Warszawa-Włochy). Ostatnio pojawił się trzeci obszar rozwoju byłej gminy (dziś dzielnicy), którym są tereny wzdłuż zachodniej części Alei Jerozolimskich. Jest to najprawdopodobniej najszybciej urbanizowany obszar stolicy, przy czym skala i jakość zastosowanych rozwiązań należą do największych i najlepszych w Warszawie.